نقد الگوي توسعه انساني و پيشنهاد راهبردهاي اصلاحي

Critic of Human Development Pattern and Suggesting Corrective Strategies

الگوي توسعه انساني به‌رغم محبوبيت و فراگيري، فاقد محتوا و كمال لازم براي كشورهاي در حال توسعه است. هرچند محبوب‌الحق در سال 1971 توانست اين كشورها را براي دنبال‌كردن اين الگو ترغيب كند اما پس از حدود چهل سال از اين ماجرا، ديگر به جز شعارهاي تكراري چيزي از آن باقي نمانده است. پرسش اصلي اين تحقيق اكتشافي اين است كه آيا الگوي توسعه انساني ارايه‌شده به بشريت مي‌تواند الگوي مناسبي از توسعه براي كشورهاي اسلامي به‌ويژه ايران باشد؟ روش تحقيق در مرحله گردآوري اطلاعات، اسنادي يا كتابخانه‌اي است و در بحث‌هاي توسعه به روش تحليلي عمل خواهد شد. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه اين الگو تفاوتي بين حق و باطل قايل نيست و شاخص توسعه انساني فاقد تشخيص كشورهاي فاسد، ستمگر و وابسته از كشورهاي سالم، عادل و مستقل است.

Human development pattern beside its popularity and comprehensiveness lacks the content and completeness for developing countries. Although in 1971, Mahbob-al-Hagh could motivate these countries to pursue this pattern, but after 40 years from this event, nothing but repetitive slogans has remained. The main question of this explorative research is that “can human development pattern presented to the world be a proper pattern of development for Islamic countries especially for Iran?” The methodology of research at the gathering information is document analysis and library research and in development discussions the analytical method will be applied. The results show that this pattern does not differentiate between right and void and human development cannot differentiate corrupt, tyrant and dependent countries from healthy, just and independent countries.