تعيين نرخ ارز در بلندمدت براي اقتصاد بدون بهره: يك رويكرد پولي

Long-run Exchange Rate Determination in an Interest-Free Economy: A Monetary Approach

هدف مقاله پيش‌رو تعيين نرخ ارز براي اقتصاد اسلامي بدون بهره با استفاده از رويكرد پولي است. در اين تحقيق ابتدا نرخ ارز براي دو اقتصاد غيرربوي تعيين مي‌شود؛ سپس الگو گسترش يافته و فرض مي‌شود كه اقتصاد غيرربوي با اقتصاد ربوي در تعامل باشد. فرض اوليه اين است كه در اقتصاد بدون بهره افراد فقط انگيزه‌هاي معاملاتي و احتياطي براي نگهداري پول داشته باشند. در مرحله بعد، فرض مي‌شود كه افزون بر دو انگيزه پيشين، افراد در اين اقتصاد انگيزه سوداگري براي نگهداري پول داشته باشند؛ در اين صورت هزينه فرصت نيز وارد تابع تقاضاي پول شده و با اين فرض نرخ ارز اسمي تعيين مي‌شود. با به‌كارگيري «نظريه برابري قدرت خريد» و «شرط برابري بازده»، الگوي پيشنهادي براي اقتصاد اسلامي مفروض حل شده و نشان داده مي‌شود كه نرخ ارز در بلندمدت به‌وسيله راه‌هاي عرضه پول، سطح قيمت‌هاي داخلي، درآمد كشور خارج و همچنين نرخ سود انتظاري تعيين مي‌شود.

Using a monetary approach, this paper determines long-run exchange rate for an interest-free Islamic economy. First, we solve the model for the case when two hypothetical interest-free economies are engaged in international transactions. Next, we extend the model to discuss exchange rate determination when one interest-free economy is engaged with an interest based economy. Our prior assumption is that individuals in the interest-free economy hold money only for transaction and precautionary motives. Next, we assume that individuals in an Islamic economy might also hold money for speculative motive. Hence, the opportunity cost of holing money enters into money demand function. Using purchasing power parity and interest parity condition, we solve the model and show that long-run nominal exchange rate for an interest-free economy is determined by paths of domestic money supply, domestic price levels, foreign income and expected profit rate.