حافظه تاريخچه شخصي و طرحواره‏هاي اوليه در كودكان آزارديده: پيش‌بيني كيفيت زندگي

Autobiographical Memory and Early Schemas of Abused Children: Prediction of Quality of Life

هدف پژوهش حاضر مقايسه كودكان آزارديده و آزارنديده در حافظه تاريخچه شخصي، طرحواره هاي كودكي، كيفيت زندگي و پيش بيني كيفيت زندگي آنها بود. 50 كودك 8 تا 12 سال دختر و پسر كه به گزارش معلمان به عنوان كودكاني معرفي شدند كه توسط اعضاي خانواده مورد سو رفتار جسمي واقع مي شدند و 50 كودك آزارنديده به روش نمونه‎برداري دردسترس از منطقه 16 شهر تهران انتخاب شدند و به دو گروه 25 نفري ايراني و افغاني تقسيم شدند و به تكليف حافظه تاريخچه شخصي (ويليامز و برادبنت، 1986)، سياهه طرحواره كودكان (ريجكبوار و دبو، 2009) و پرسشنامه غربالگري كودكان (طرح سلامت اروپا، 2004) پاسخ دادند. براي تحليل داده ها از خي دو چندمتغيري، t مستقل و رگرسيون چندمتغيري استفاده شد. نتايج نشان دادند آزارديدگي به طور كلي با نوع خاطره‏هاي مطرح‎شده توسط كودكان مرتبط نيست، هرچند با تعداد بيشتر خاطره‏هاي عام در واژه هاي مثبت و خنثي همراه بود. همچنين، نتايج نشان دهنده تفاوت معنادار دو گروه در طرحواره ها و كيفيت زندگي و نيز امكان پيش بيني كيفيت زندگي از طريق طرحواره ها بود. بر مبناي نتايج به دست آمده، مي توان با بررسي طرحواره‏ها، در جهت شناسايي كودكان در معرض خطر و كنترل شرايط زندگي آنها اقدام كرد.

The purposes of this study were to compare autobiographical memory, early schemas and the quality of life between abused and non-abused children and to predict their quality of life. Fifty boys and girls aged between 8 and 12 who according to school authorities reports were physically abused by their family members, and 50 children without history of abuse were selected using convenience sampling from 16th district of Tehran. Each group consisted of 25 Iranian and 25 Afghan children. The participants completed the Autobiographical Memory Task (AMT, Williams & Broadbent, 1986), the Schema Inventory for Children (Rijkeboer & deBoo, 2009), and the Kidscreen-27 (European Public Health Perspective, 2004). The data were analyzed by multivariate chi-square, t-test and multiple regression. The results indicated that 1) child abuse was not related to the type of memories by children, though it was associated with more nonspecific memories in positive and neutral words, 2) there were significant differences between two groups in schemas and quality of life, and 3) schemas could predict quality of life. The findings suggested the role of schemas in identifying at-risk children and controlling their conditions of life.