نقد روايت شناسانه ي داستان هاي نوجوانان درباره امام رضا (ع) با تاكيد بر داستان ماه غريب من و ميهمان طوس

The narratological criticism of the youth stories from Imam Reza (peace be upon him) with the emphasis in the stories of Mah-e Gharib-e Man and Mihman-e Toos

در سال هاي اخير، در عرصه ي ادبيات كودكان و نوجوان براي پيام رساني مفاهيم ارزشمند تعاليم امام رضا (ع)، كتاب هاي متعددي در قالب شعر يا داستان سروده و نگاشته شده است. اين اثرها در رده ي سني كودكان بيشتر و ماهرانه تر پرداخته شده و در رده ي نوجوانان به جز آثار معدودي، شاهد خلق ادبيات داستاني مناسب شامل پيرنگ و عناصر داستاني قوي و روايت هاي هنرمندانه نيستيم. با توجه به اهميت اين نوع ادبي در ادبيات كودكان و نوجوانان، نويسندگان و انديشمندان اين عرصه بايد بكوشند، با تاليف و نقد آثار فاخر و ارزشمند در انتقال فرهنگ رضوي سهم بسزايي داشته باشند. اين پژوهش در راستاي اهداف فوق به نقد روايت شناسانه ي دو داستان مربوط به رده ي سني نوجوانان، داستان هاي ماه غريب من و ميهمان طوس مي پردازد و ضمن بيان مختصري از مباني نظري روايت شناسي، بيشتر بر اساس نظريه هاي ريمون كنان و نيكولايوا، نظريه پرداز ادبيات كودك و نوجوان، برخي از نكته هاي كليدي را در اين باب طرح، نقد و تحليل مي كند. با اين اميد كه گامي كوچك در معرفي فرهنگ عظيم رضوي برداشته شده باشد.

In recent years, in the field of children and youth literature for communication of valuable conceptions of Imam Reza’s advices (peace be upon him), various works in the form of poem and story has been composed or written. These works in the age class of child has been proceed more and skillfully and in age class of youth except in some limited works, witnessed not so much the creation of suitable literary telling such as Pirang and forceful anecdotal components and artistic narratives. With the attention to the importance of this kind of literary in children and youth literature, the writers and scholars should try to deserve outstanding role in this fields by compiling and criticizing the rich and precious works in conveying of Razavi Culture. This research in direction of the said objectives practiced the narratological criticism of two stories relating to the age class of youth, the stories of Mah-e Gharib-e Man and Mihman-e Toos and while brief explanation of the theoretical principles of narration making, more on the base of the theories of Ramone Kenan and Nikolayev, the theoretician of the children and youth literature, some cardinal points in this matter has been planned, criticized and analyzed. In this hope that to step the small pace in introducing the great culture of Razavi.