نقش مهارتهاي كليدي در شكل گيري قابليت اشتغال دانشجويان

Key skills role in employability formation of college students

امروزه، تامين شغل مناسب و پايدار براي دانش آموختگان يكي از نگرانيهاي اصلي نظام آموزش عالي هر كشوري است. موضوع قابليت اشتغال به عنوان راهكاري نوين در سياستگذاري و هدايت فرايندهاي مرتبط در اين خصوص مطرح شده است. هدف اين پژوهش رتبه بندي نقش مهارتهاي كليدي منتقل شده به واسطه محتواي برنامه درسي در شكل گيري قابليت اشتغال ميان دانشجويان تحصيلات تكميلي رشته‌هاي كشاورزي دانشگاه تهران بود كه به روش توصيفي همبستگي انجام شد. جامعه آماري پژوهش دانشجويان دوره تحصيلات تكميلي پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران (1491 نفر) بودند كه از ميان آنها به صورت تصادفي و با رعايت انتساب متناسب 310 نفر انتخاب شدند. ابزار تحقيق پرسشنامه اي با قسمتهاي مختلف براي اندازه گيري سازه هاي مورد مطالعه بود. روايي پرسشنامه بر اساس نظر جمعي از استادان رشته ترويج و آموزش كشاورزي دانشگاه تهران و به روش روايي صوري تاييد شد. براي بررسي پايايي نيز از مقدار آلفاي كرونباخ استفاده شد كه مقدار 81/0 نشان داد پايايي مناسبي براي ابزار وجود دارد. به منظور داده پردازي از تحليل عاملي مرتبه دوم و به روش مدلسازي معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج نشان داد كه در شكل گيري قابليت اشتغال هر سه بعد مورد مطالعه نقش معناداري دارد و اهميت كسب مهارت توسعه كسب و كار بيشتر از دو مهارت توسعه فردي و مهارت آكادميك است. لذا، توجه به محتواي برنامه درسي به گونه اي كه سبب ايجاد مهارتهاي توسعه كسب و كار بيشتر شود، از مهم ترين اولويتهاي ايجاد كيفيت در آموزش عالي كشاورزي كشور مي تواند باشد.

Nowadays, supply of appropriate and sustainable job opportunities for graduates are one of the main concerns of higher educational systems in any country. The issue of employ ability has been proposed in this regard as a new mechanism in policy making and guiding related processes. The purpose of this study was to rank the key skills delivered thought curriculum content for employability formation among agriculture students. Statistical sample included 1491 agricultural students at University of Tehran that of whom 310 students were randomly selected. To measure the research constructs a questionnaire was employed. Its face validity confirmed by expert panel and its reliability estimated at 0.81 by Cronbachʹs alpha coefficient. For data processing, second order confirmatory factor analysis and Structural Equation Modeling method was employed. The empirical results indicated that employability is depended on three dimensions including business development skills, personal development skills and academic skills. A comparison among three dimensions showed that business development skills role was more important. As a result, paying attention to the curriculum content, in a way that will lead to further business development skills, is the most important priorities in developing agricultural higher education in Iran. Keywords: Employability, University of Tehran, Structural Equation Modeling (SEM).