ارزيابي جـو ايمني در يك صنعت فولاد

Safety climate in a steel-manufacturing plant

زمينه و هدف: جو ايمنی پديده ای روانشناختی و زير مجموعه فرهنگ ايمنی است كه ادراكات مشترك كاركنان در مورد چگونگی مديريت ايمنی در محيط كار در يك مقطع زمانی خاص را توصيف می كند.  اين ادراكات شاخصی را برای  تعيين اولويت ايمنی در سازمان با توجه به ديگر اولويتها مثل توليد و كيفيت فراهم می آورد. هدف اين مطالعه ارزيابی و رسم نمايه­ی جو ايمنی و استفاده از نتايج آن در بهبود ايمنی بوده است . روش كار: در اين مطالعه از ابزار كاربردی ارايه شده توسط دانشگاه Loughborough  برای ارزيابی جو ايمنی در يكی از صنايع فولاد كشور استفاده شد. اطلاعات لازم از طريق   پرسشنامه  ، بحث متمركز گروهی، مصاحبه و مشاهدات هدفمند جمع آوری گرديده  و امتياز جو ايمنی در 17 حيطه تعيين گرديد. نتايج: نمايه­ی ترسيمی امتياز جو ايمنی را 2±89/4  نشان داد . بيشترين و كمترين امتياز به ترتيب مربوط به حيطه اولويت فردی و نياز به ايمنی (8/0±6/8) و حوادث و رخدادها ( 00/0 ± 1) بود. انجام آزمون های آماری آناليز واريانس يك طرفه و t ارتباط معنی داری را بين تحصيلات و سابقه كار با حيطه های نگرشی جو ايمنی نشان نداد (05/0p> ) و اين ارتباط در مورد سن فقط با حيطه های تعهد مديريت (03/0 p = ) و اولويت فردی (02/0 p = ) و در مورد وضعيت استخدامی فقط با حيطه محيط كار معنی دار بود (04/0 p = ). نتيجه­ گيری: ارزيابی جوايمنی می تواند به عنوان شاخصی پيشگيرانه  برای ارزيابی عملكرد ايمنی به كار رفته و از نتايج به دست آمده از آن در بهبود وضعيت  ايمنی سازمان استفاده گردد.

Background and Aim: Safety climate is a psychological phenomenon and a sub-component of safety culture, which is usually reflected in the shared workforceʹs perceptions about the state of safety at any particular time. It can provide an indication of the priority of safety in an organization with regard to other priorities such as production or quality. The objective of this study was to assess the safety climate profile in a steel manufacturing plant in Iran and using the results to improve the level of safety. Materials and Methods: In this cross-sectional study, the UK Loughborough University Safety Climate Assessment Toolkit was used to assess the safety climate in a steel-manufacturing industry in Iran. Information was collected through interviews and questionnaires, focus group discussions, and direct observations in the filed. Safety climate scores were calculated in 17 themes. Results: A graphic representation of the safety climate scores obtained showed that safety climate in the company is at the medium level (4.80 ± 2). The highest and lowest scores were for dimensions of personal priority and need for safety (8.6± 0.8) and accidents and incidents (1±0.00). A non-significant correlation was found between workerʹs education and work experience on the one hand and their attitude towards safety on the other hand (p>0.05). Both management commitment and personal priority were associated with the workersʹ age (p= 0.03 and 0.02, respectively), while work environment was associated only with employment status (p = 0.04).  Conclusion: Safety climate assessment can be a proactive safety performance indicator used to improve the level of safety in an organisation.