سنجش ميزان بارگيري و رها سازي دو پوشش انتريك براي انتقال اسيد نوكلييك از طريق دهان

In vitro evaluation of loading and release rate of two enteric coats for Nucleic Acid delivery

چكيده زمينه و هدف: ژن درماني شيوه نوين و نويد بخش درماني است كه انتقال كارآمد ژن مهم‎ترين مرحله آن محسوب مي‎گردد. علاوه بر اين، انتقال به گونه‎اي غيرتهاجمي نيز در مرحله به كارگيري اين روش اهميت فراوان مي‎يابد. تجويز دهاني روشي است كه بسيار مورد اقبال بيماران قرار گرفته است. براي انتقال دهاني دارو، روش‎هاي متعددي به كار گرفته شده‎اند كه در همه آنها ميزان بارگيري و رهاسازي در هدفمند ساختن و كارايي انتقال بسيار موثر است. در اين تحقيق بسته بندي ذرات ژني در دو نوع پوشش انتريك و هم‎چنين مقايسه ميزان بارگيري و رهاسازي ماده محصور شده اين دو پوشش، در شرايط آزمايشگاهي صورت پذيرفت. مواد و روش‎ها: در اين مطالعه تجربي ابتدا DNA به روش coacervation با كيتوزان تركيب و سپس پلي پلكس‎هاي حاصل شده با روش تبخير حلال، پوشش دهي شدند. به منظور بررسي تشكيل و رفتار ذرات از روش FTIR و دو محلول با pH‎هاي دو حاشيه‎ي PKa پوشش انتريك استفاده شد. يافته‎ها: ذرات تشكيل شده، پايداري مشابه درpH پايين دارند و تفاوت قابل توجهي نشان نمي‎دهند. ميزان رهاسازي يودراجيت L100 نسبت به L100-55 آهسته‎تر و تدريجي است. يودارجيت L100 قابليت بهتري در ميزان بارگيري DNA نشان مي‎دهد. نتيجه‎گيري: بر اساس رفتار دو نوع پارتيكل تشكيل شده، در تجويز دهاني ژن مي‎توان از يودراجيت L100-55 با هدف ترنسفكشن ابتداي روده كوچك و از يودراجيت L100 براي ترنسفكشن سطح وسيع‎تري از ابتدا تا انتهاي روده كوچك و كولون استفاده كرد. واژگان كليدي: كيتوزان، پوشش انتريك، يودراجيت، انتقال دهاني

Abstract Introduction: Gene therapy is a recent promising treatment that effective gene transfer is considered as its most important step. Furthermore noninvasive method of transfer will be important to, when gene therapy is supposed to be applied. Administration of drugs in oral rout is more appreciated by patients. Loading and release rates are very important in targeting and effectiveness of transfer in all different methods that have been used for oral drug transfer. Here, we have studied packing of gene particles into two different enteric coats and compared these two coats in loading of entrapped materials and there release rate in vitro Materials and Methods: First, DNA was mixed with chitosan by coacervation technique and resulted polyplexes were coated using solvent evaporation technique. FTIR and two different pHs, less and more but near eudragit pKa, were used to evaluate formation of particles and their behavior Results: Formed particles have similar stability in low pH and their differences are trivial. Eudragit L100 release rate is really slower than L100-55 and gradual. Eudragit L100 shows better ability in loading rate Conclusions: According to two formed particlesʹ behavior, eudragit L100-55 might be used in oral gene transfer targeting of initial part of small intestine and eudragit L100 might be used for wider surface of small intestine, from the initial to the end part, and colon. Keywords: Chitosan, Enteric coat, Eudragit, Oral delivery