اثر تجويز سوفنتانيل در القاي بيهوشي سزارين بر مادر و نوزاد

Sufentanil Effects Administered Before the Induction of Anesthesia for Cesarean Delivery on Mothers and Neonates

سابقه و هدف: در القاي بيهوشي عمومي براي زايمان سزارين به دليل نگراني در مورد سركوب تنفسي نوزاد تجويز معمول مخدرها حذف شده است. بدنبال عدم اصلاح پاسخ استرسي مادران به لوله گذاري تراشه، خونرساني جفت كاهش ميابد. يك مخدر كوتاه اثر ممكن است بدون ايجاد سركوب تنفسي در نوزاد فوايدي را در القاي بيهوشي به همراه داشته باشد. لذا در اين مطالعه اثر تجويز سوفنتانيل در سزارين، بر هموديناميك مادر و آپگار نوزاد بررسي گرديد. مواد و روشها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني دو سوكور 100 مورد زايمان سزارين به طور تصادفي به دو گروه مساوي 50 نفري تقسيم شدند. گروه مورد در القاي بيهوشي با تيوپنتال (4 ميليگرم در كيلوگرم) و سوكسينيل كولين (2 ميلي گرم در كيلوگرم) سوفنتانيل (15/0 ميكروگرم بر كيلوگرم) دريافت كردند اما گروه شاهد در القاي بيهوشي با همان روش استاندارد سوفنتانيل دريافت نكردند. تعداد ضربان قلب، فشار خون سيستوليك و دياستوليك قبل و بعد از القاي بيهوشي و لوله گذاري در مادران و آپگار دقيقه اول و پنجم در نوزادان ثبت و داده ها مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: فشار خون سيستوليك و دياستوليك و تعداد ضربان قلب قبل از القا بيهوشي در هر دو گروه مورد و شاهد اختلاف معني داري نداشتند. اما بعد از القا بيهوشي فشارخون و ضربان قلب در گروه شاهد بطور معني داري بيشتر از گروه مورد بود (001/ 0 = p). نمره آپگار دقيقه اول و پنجم نوزادان در هر دو گروه اختلاف معني داري نداشتند. متوسط ضربان قلب در زمان لارنگوسكوپي و لوله گذاري تراشه 48/9±96/116 بوده و به طور معني داري بيشتر از گروه مورد با ميانگين 78/12±96/99 بود (001/0= p ). نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه استفاده از سوفنتانيل در القا بيهوشي سزارين در كنترل استرس در مادران بدون اثر قابل توجه بر آپگار نوزادان موثر مي باشد، بنابراين در مادران باردار با فشار خون بالا و يا پره اكلامپسي از فوايد اين دارو بدون عارضه جدي بر نوزاد مي توان بهره برد.

BACKGROUND AND OBJECTIVE: Opioids are routinely omitted at the induction of general anesthesia for cesarean delivery because of concerns about neonatal respiratory depression. The subsequent unmodified maternal stress response to tracheal intubation reduces placental perfusion and a short-acting opioid may afford advantages at the induction, without subsequent neonatal depression. The aim of the present study was to assess sufentanil effects administered before the induction of anesthesia for cesarean delivery on the motherʹs hemodynamic and neonateʹs Apgar. METHODS: In this double blind clinical trial study, cesarean delivery cases were divided into 2 groups (50 in each group). The case group received sufentanil 0.15 ?g/kg at the induction of anesthesia with thiopental 4 mg/kg and succinylcholine 2 mg/kg but the control group with the same induction method did not receive sufentanil. Systolic and diastolic blood pressure, heart rate of mothers and first and fifth minute Apgar scores of neonates were assessed. FINDINGS: Systolic and diastolic blood pressure and heart rate before induction of anesthesia had not significant difference. But after induction of anesthesia blood pressure and heart rate in control group raised more than case group significantly (p=0.001). First and fifth minute Apgar scores of neonates had not significant difference. Heart rate average in laryngoscopy and intubation time was 116.96± 9.48 that had significant difference with case group average 99.96±12.78 (p=0.001). CONCLUSION: The results showed the significant effects of sufentanil at the induction of general anesthesia for cesarean delivery on stress controlling without significant effects on neonates Apgar. So sufentanil using is helpful in hypertensive pregnant cases or pre-eclampsia.