استراتژيهاي توليد بدون كارخانه

سازماندهي توليد و ايجاد ارزش افزوده يكي از چالشهاي كليدي شركتها در فضاي رقابتي مي باشد. اين مقاله در صدد است تا ضمن بررسي راهكارهاي مديريت زنجيره ارزش افزوده در سازمانهاي توليدي، استراتژيهايي شركتها را در مديريت زنجيره با توسعه كاربردهاي تكنولوژي اطلاعات و تقسيم كار توليدي در كشورهاي در حال توسعه مدلسازي نمايد. چارچوب ارائه شده به تصميم گيران اين تحليل را ارائه مي كند كه در تجربه جهاني چه بخشي از فعاليتها برون سپاري مي شود. نقش صنعت و اندازه شركتها در تعيين استراتژي موثر سازمانها براي توليد بدون كارخانه بخشي از ماهيت فضاي رقابتي صنعت مورد مطالعات است. چارچوب ارائه شده در اين مقاله نقش شركتهاي مادر و شركتهاي كوچك و متوسط را بر حسب نوع استراتژي صنعتي تشريح نموده و الگوي هم سويي و ارتباط در جهت ايجاد جايگاه رقابتي شبكه توليد بدون كارخانه را ازائه مي كند. بر اساس الگوي پيشنهادي به منظور تحقق استراتژي تنوع، كيفيت و تنوع در حالت هزينه رقابتي، همكاري با شركت هاي چابك توصيه مي شود و براي تحقق كيفيت و تنوع با هزينه رقابتي همكاري با شركت هاي داراي ويژگي هزينه پيشنهاد مي شود.