تاثير تمرينات ذهني و جسمي برنامه ريزي شده بر كفايت دياليز بيماران همودياليزي

The Effect of Planned Physical and Mental Exercises on Adequacy of Dialysis in Hemodialysis Patients

مقدمه: همودياليز يكي از روش‎هاي درمان جايگزين كليه در بيماران مبتلا به مرحله انتهايي بيماري كليوي مي‎باشد. با وجود درمان منظم همودياليز، بيماران همچنان از مجموعه‎اي‎ از علايم تحت عنوان سندرم اورمي رنج مي‎برند بطوري كه عدم كفايت دياليز يكي از اصلي ترين عوامل مرگ و مير در اين بيماران است. هدف از اين پژوهش تعيين تاثير تمرينات ذهني و جسمي حين دياليز بر كفايت دياليز بيماران همودياليزي بود. مواد و روش‎ها: در اين كارآزمايي باليني، 66 بيمار همودياليزي با روش تخصيص تصادفي انتخاب شدند و در دو گروه شاهد و آزمون قرار گرفتند. گروه آزمون توسط كارشناس ارشد تربيت بدني تحت آموزش تمرينات برنامهريزي شده حين دياليز به مدت 2 ماه، براي دو جلسه در هفته قرار گرفتند. ميزان كفايت دياليز با استفاده از فرمول Kt/v، قبل، يك ماه بعد و دو ماه بعد از مداخله اندازهگيري و با يكديگر مقايسه شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزارSPSS18 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‎ها: ميانگين كفايت دياليز قبل از مداخله 0/27 ± 1/22 بود. ميانگين كفايت دياليز قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون به ترتيب 0/17 ± 1/12 و 0/29 ± 1/31، (0/001=P) و در گروه شاهد به ترتيب 0/31 ± 1/32 و 0/3 ± 1/31، (0/45=P) بود. نتيجهگيري: تمرينات جسمي و ذهني حين دياليز به عنوان يك روش درماني مكمل به دليل عدم گرفتن وقت اضافي از بيمار، كم هزينه، ساده، قابل اجرايي و انعطاف پذير بودن جهت افزايش كفايت دياليز و بهبود كيفيت زندگي بيماران همودياليزي توصيه مي‎گردد.

Background: Hemodialysis is one of the renal replacement therapies in patients with end stage of renal disease. Despite regular treatment for hemodialysis, the hemodialytic patients suffer from a series of symptoms collectively known as uremic syndrome, so that inadequate dialysis has been known as one of the important causes of mortality in these patients. The current study was conducted with the aim of specifying the effect of intradialytic physical and mental exercises on the quality of dialysis among these patients. Materials and Methods: The current study was a clinical trial that 66 dialytic patients were selected via purposeful sampling and assigned into two groups, namely the control and the experimental. The latter group went through planned intradialytic exercises by a senior expert in physical education twice a week for two months. The dialysis adequacy for both groups was measured using Kt/v formula before, one and two months after the intervention and then compared. Collected data were analyzed by means of SPSS 18 software. Result: The mean of the dialysis adequacy before the intervention was measured to be 1.22 ± 0.27. Moreover, the mean of dialysis adequacy both before and after intervention in the experimental group was respectively 1.12 ± 0.17 and 1.31 ± 0.29 (P = 0.001); it was 1.32 ± 0.31 and 1.31 ± 0.30 in the control group (P = 0.45). Conclusion: The intradialytic physical and mental exercises are prescribed as supplementary therapies due to their taking away no extra-time from the patients, being cost efficient, easy, applicable, and flexible in increasing the dialysis adequacy and, therefore, improving the quality of life among the hemodialytic patients.