واكاوي فقر غذايي زنان روستايي در روستاهاي بخش مركزي شهرستان بويراحمد

Analysis of Food Poverty of Rural Women in Villages of Centeral district of Boyer-Ahmad County

هدف پژوهش حاضر واكاوي فقر غذايي زنان روستايي و عوامل موثر بر آن در روستاهاي بخش مركزي شهرستان بويراحمد است كه در سال 1392 صورت پذيرفت. براي اين منظور از روش تامين انرژي غذايي و داده هاي جمع آوري شده از 195 زن روستايي در بخش مركزي شهرستان بويراحمد استفاده به عمل آمد. يافته‌ها نشان داد با محاسبه فقر غذايي، حدود 31 درصد از زنان مورد مطالعه زير خط فقر غذايي و 69 درصد بالاتر از آن قرار داشته و غيرفقير محسوب مي گردند. مقايسه ميانگين وضعيت تحصيلات، اشتغال (سرپرست خانوار)، درآمد، تسهيلات بانكي، مالكيت و دارايي، پس انداز، مهارت اقتصادي، مشاركت اقتصادي، حمايت‌هاي دولت، نگرش همسر، خودكارآمدي، اعتماد به نفس، بهداشت جسمي، روحي و رواني در بين دو گروه زنان فقير و غيرفقير تفاوت معني داري داشت. جهت بررسي دقت متغيرها در تفكيك دو گروه از تحليل تشخيصي استفاده شد. مهم‌ترين متغيرهاي متمايزكننده دو گروه شامل نگرش همسر، اعتماد به نفس، و خودكارآمدي بودند. اين مدل حدود 7/87 درصد گروه‏بندي را به‌ طور صحيح پيش‌بيني نمود. از آن‏جايي كه متغير نگرش همسر در تفكيك دو گروه بسيار موثر بوده، مي‌توان با آموزش‌هاي فرهنگي و اجتماعي به مردان روستايي، در جهت ارتقاي منزلت زنان گام برداشت تا خودباوري و اعتماد به‏ نفس در ميان آنان افزايش يابد. فزون بر آن، ايجاد چتر حمايتي كه دربرگيرنده توزيع كالاهاي غذايي، بيمه‌ي بيكاري و بازنشستگي، بيمه ي درماني و توسعه‌ي خدمات آموزشي مي باشد، براي زنان روستايي پيشنهاد مي‌گردد.

The findings revealed that about 31 percent of women were below and 69% were above the food poverty line. Comparison of averages of some variables including education status, employment (head of household), income, banking facilities such as credit and loans, property and assets, savings, economic skills, economic participation, government supports, husbandʹs attitude, self-confidence, self-esteem, physical and mental healths showed that there are significant differences between poor and non-poor rural women. The discriminant analysis indicated that variables like husband attitude, self-confidence, and self-essteem correctly classified about 87.7 percent of rural women as poor or non-poor. Due to the husbandʹs attitude had a significant role in differentiation of the two groups, the social and cultural education of rural men are recommended. Furthermore, the supporting sterategies that includes the distribution of food commodities, unemployment insurance and pensions, medical insurance and development of educational services for rural women is suggested.