بررسي تفسير هايدگر از ديالكتيك افلاطون در «درسگفتار سوفسطايي افلاطون»

A Study of Heidegger’s Interpretation of Dialectic in Plato’s Dialog of the Sophist

اصطلاح ديالكتيك داراي ريشه يوناني است و از قدمتي تقريباً به اندازه خود فلسفه برخوردار است. اين واژه در طول تاريخ نزد اكثر فلاسفه مطرح بوده و بموازات تفاوت ديدگاههاي آنها، از لحاظ معنايي دچار تحول گرديده است. نوشتار حاضر درصدد است تفسير هايدگر از معناي آن نزد افلاطون را گزارش نمايد و به بررسي و ارزيابي تفسير او بپردازد. نوع تفسير هايدگر از ديالكتيك افلاطون متفاوت از تفسيرهاي متداولي است كه نزد اكثر مفسران بچشم ميخورد. وي در ضمن تفسير فلاسفه پيش از خود، از درِ گفتگو با آنها درمي آيد و بر اين عقيده است كه در اين گفتگو جانب انصاف را نگه داشته و در عين اينكه از طريق شيوه نگارش و چيدمان بخصوص مطالب به آنها تازگي و جذابيت ميبخشد، در عين حال به متن مورد تفسير نيز وفادار است. در حقيقت هايدگر در ضمن تفسير و گفتگو با فلاسفه (بخصوص افلاطون و ارسطو) درصدد است از آنها آشنايي زدايي كرده و تصويري نو و بي بديل ترسيم نمايد. در نوشتار حاضر ميزان وفاداري هايدگر به انديشه فيلسوف مورد تفسيرش (در اينجا افلاطون) ارزيابي شده و ضمن تماشاي ديالكتيك افلاطون در پرتو انديشه هايدگر به بررسي و بازبيني اين نگرش خاص هايدگر پرداخته ميشود.

The term dialectic has a Greek root and enjoys a historical background as long as that of philosophy itself. This term has been employed by most philosophers at all times and has undergone some changes in terms of meaning in line with the differences in the views of different philosophers. The present paper aims to recount, examine, and evaluate Heidegger’s interpretation of the word “dialectic” as used by Plato. Heidegger’s interpretation of Plato’s dialectic is other than the common interpretations provided by most interpreters. While examining the interpretations given by the philosophers preceding him, Heidegger enters a dialog with them and believes that he has observed the norms of justice in this dialog while granting some freshness and beauty to their interpretations through employing a specific composing style and arrangement of ideas. At the same time, he has remained loyal to the interpreted text. In fact, while having a dialog with philosophers (particularly, Plato and Aristotle) and interpreting their views, Heidegger tries to remain objective and portray a new and unprecedented picture of their thoughts. In this paper, the writers have evaluated Heidegger’s loyalty to the thoughts of his intended philosopher (Plato) and, while exploring Platonic dialectic in the light of Heidegger’s philosophy, review the latter’s interpretation of this particular idea.