تاويل عصيان و توبه آدم (ع) در انديشه عرفاي اسلامي

Interpretation Of Adamʹʹs Sin And His Repentance In The Eyes Of Islamic

از ديدگاه عرفاي اسلامي، پاك بودن از «گناه» و «عصيان» از آغاز آفرينش تا پايان آن، كار فرشتگان است و آلوده به معصيت بودن در همه عمر مختص شيطان و توبه و بازگشت از عصيان وگناه پيشه آدم (ع) و انسان‌هاست. گفتمان عصيان و توبه حضرت آدم نيز يكي از موضوعات خواندني و پر رمز و راز عرفان اسلامي است وعرفا و شعراي بزرگ عارف مسلك با استناد به آيات و روايات و احاديث منقول از پيامبر و اقوال جانشينان و تابعين آن حضرت به تاويل عرفاني آن پرداخته‌اند. اين موضوع در مكتب عرفان ذوقي جلوه‌هاي گوناگوني به خود گرفته است. عرفا حماسه عصيان و توبه آدم (ع) را از زمينه‌هاي نيل به كمال‌جويي انسان دانسته و با تعابير شاعرانه و عارفانه در پي تاويل آن برآمده‌اند. از جمله مولانا عصيان و توبه آدم (ع) را در مسيرتكامل وي به طور خاص و عامل ترقي بشر به طور عام تعبير كرده است. اين مقاله در پي آن است كه تعابير اين بزرگان را به پيشگاه قرآن ببرد و با سنجه اين دفتر الهي و وحي نامه مصون و محفوظ آسماني بسنجد.

Islamic mystics believe that, being “innocent” and escaping from “sin” just belongs to angels from the beginning to the end of the universe. At the same time, evil is sinful and guilty and repentance belongs to human beings. Adamʹs sin and his repentance is one of the interesting subjects of Islamic mystics and their poetry, and mystics have interpreted that based on the story and narratives said by the Prophet and his substitutes and followers. This matter has many aspects in intuition mystic school. Some believe that Adamʹs sin and his repentance is a way for human to achieve perfection, so they have expressed their thoughts through poems. Mowlana expresses Adamʹs sin and his repentance as a perfection tool, especially as an improvement one in general. This paper tries to compare these thoughts and poems with the Quran, the divine and holly benchmark. Key words: Adam, Sin, repentance, Holly Quran, mystic, intuitive expression.