حساسيت گونه‌هاي كانديداي دهاني افراد آلوده به HIV نسبت به داروهاي ضد قارچي تحت شرايط برون تني در ايران

In vitro antifungal susceptibility of oral candida species from Iranian HIV infected patients

زمينه و هدف: مقاومت عوامل ايجاد كانديديازيس دهانی به داروهای ضد قارچی از مشكلات بيماران آلوده به HIV است. افزايش مقاومت و استفاده بيش از پيش از داروها، اهميت بررسی حساسيت آنتی‌بيوتيكی را نشان می‌دهد. مطالعه حاضر ميزان حساسيت گونه‌هاي كانديدای جدا شده از بيماران آلوده به HIV را به داروهای ضد قارچی بررسي می‌كند. روش بررسی: 150 نمونه دهانی از بيماران آلوده به HIV بر روی محيط‌های كروم آگار و سابورو آگار كشت داده شد. جدايه‌های رشد يافته بر اساس روش‌های متداول تشخيص مخمرها تعيين هويت شدند. با روش‌های انتشار ديسك و ميكرودايلوشن براث الگوی حساسيت به شش داروی ضد قارچی تعيين گرديد. يافته‌ها: كانديدا آلبيكنس (2/50%) و كانديدا گلابراتا (22%) شايع‌ترين گونه‌های جدا شده بودند. 7/25% از جدايه‌های كانديدا آلبيكنس نسبت به داروی فلوكونازول مقاوم بودند و اين ميزان برای كتوكونازول و كلوتريمازول به ترتيب 9/21% و 4/16% بوده است. مقاومت نسبت به داروهای آمفوتريسين، نيستاتين و داروی كاسپوفانژين ديده نشد. از طرفی 7/57% از جدايه‌های كانديدا گلابراتا نسبت به فلوكونازول مقاوم بودند و اين ميزان برای كتوكونازول و كلوتريمازول به ترتيب 31% و 35% بود. نتيجه‌گيری: مقاومت گونه‌های كانديدا به داروي آزولی، به‌خصوص فلوكونازول رو به افزايش است. بررسی مقاومت جدايه‌های كانديدا به‌روش انتشار ديسك و يا ميكرودايلوشن براث در آزمايشگاه‌ها جهت كنترل عفونت كانديديازيس دهانی مطلوب است. هرچند داروی نيستاتين به‌وفور برای بيماران مورد استفاده قرار می‌گيرد اما مقاومت به اين دارو ناچيز است. استفاده از داروی كاسپوفانژين نيز با توجه به عدم مقاومت توصيه می‌گردد. 

Background: Oropharyngeal candidiasis and antifungal drug resistance are major problems in HIV positive patients. The increased reports of antifungal resistance and expanding therapeutic options prompted the determination of antifungal susceptibility profile of Candida species isolates in Iranian patients living with HIV/AIDS (PLWHA) in the present study. Methods: One hundred fifty oral samples from Iranian HIV positive patients were obtained and cultured on CHROMagar and Sabouraudʹs dextrose agar. All isolates were identified according to assimilation profile, germ tube, colony color and other conventional methods. Disk diffusion testing and Broth Microdilution of six antifungal agents were performed according to the methods described in CLSI. Results: Candida albicans (50.2%) was the most frequent isolated yeast, followed by C. glabrata (22%). Non-Candida albicans species were isolated from 71 (61%) positive cultures. 25.7% of Candida albicans isolates were resistant to fluconazole (MIC≥64 µg/ml) as were 21.9% and 16.4% to ketoconazole and clotrimazole (MIC>0.125 µg/ml), respectively. Resistance to polyene antifungals including amphotericin B and nystatin, and caspofungin were scarce. 57.7% of candida glabrata isolates were resistant to fluconazole, 31% to ketoconazole and 35% to clotrimazole. Conclusion: Screening for antifungal resistant candida isolates by disk diffusion or broth dilution methods in clinical laboratories is an ideal surveillance measure in the management of oral thrush in patients with HIV/AIDS. Although nystatin is widely used in clinical practice for HIV positive patients, there was no evidence of enhanced resistance to it. Regarding no resistance to caspofungin, its administration is suggested.