رابطه سبك هاي والدگري با پرخاشگري جسماني و رابطه اي در كودكان دبستاني

Relationship of Parenting Styles with Physical and Relational Aggression in Primary School Students

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه سبك هاي والدگري با پرخاشگري جسماني و رابطه اي در كودكان دبستاني انجام گرفت. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانش آموزان دبستاني نواحي چهارگانه آموزش و پرورش شهر شيراز بودند. گروه نمونه شامل 410 دانش آموز ( 268 دختر و 142 پسر) بود، كه به شيوه نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و پرسشنامه پرخاشگري آشكار و رابطه اي و شيوه فرزند پروري را تكميل كردند. پايايي و روايي ابزارهاي پژوهش به ترتيب با استفاده از روش آلفاي كرونباخ و روش تحليل عاملي مورد بررسي قرار گرفت و ابزارهاي مذكور از پايايي و روايي مطلوبي برخوردار بودند. نتايج يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين سبك هاي والدگري و انواع پرخاشگري (جسماني و رابطه اي) رابطه معني داري وجود دارد. همچنين نتايج حاصل از رگرسيون چندگانه به شيوه همزمان نيز حاكي از آن بود كه شيوه فرزند پروري مقتدر پيش بيني كننده منفي و معني داري براي پرخاشگري جسماني و رابطه اي بوده و شيوه فرزند پروري سلطه جو پيش بيني كننده مثبت براي پرخاشگري رابطه اي مي باشد. بررسي تفاوت هاي جنسيتي نيز نشان داد كه بين دختران و .(p > 0/ پسران از لحاظ پرخاشگري جسماني و رابطه اي تفاوت معني داري وجود ندارد ( 05

This research investigated the relationship of parenting styles with physical and relational aggression among primary school students. The population of this study was all the students of 4 educational zones in the city of Shiraz. The sample consisted of 410 students (268 girls and 142 boys), who were selected based on a multiple stage-clustered sampling method and filled in questionnaires of vivid and relational aggression and child bringing up reliability and validity of this research was measured through Cronbachʹs Alpha and factor analysis and the given tools were benefited from a reasonable validity and reliability. The results showed that there was a meaningful relationship between parental styles and different kinds of aggression(Physical and relational). In addition, the results of multiple regression via simultaneous methods suggest that dominant child bringing method is a meaningful and negative forecaster for physical and relational aggression and aggressive child bringing method is a positive prediction for relational aggression. Examining gender differences also showed that there wasnot a meaningful difference between boys and girls concerned with phusical and relational aggression.