امامت از ديدگاه اسماعيليه و زيديه

Imamate from viewpoint of Ismailites and Zaidiyyah

امامت نخستين مسيله بحث‏برانگيز و اختلاف‏آفرين در تاريخ اسلام است كه نخستين دسته‏بندي‏ها و انشعاب‏ها را، پس از رحلت پيامبر اكرم (ص)، در ميان مسلمانان به وجود آورد. فرقه‏هاي اسماعيليه و زيديه از مهم‌ترين فرقه‏هاي شيعه، بعد از شيعه اثني‏عشري، به شمار مي‏روند كه هنوز حيات سياسي و اجتماعي دارند، اما ديدگاهشان به مسيله امامت از سده‏هاي نخستين اسلامي شكل گرفته است. يافته‏هاي پژوهشي نشان مي‏دهد كه اين دو فرقه نخست معتقد به امامت و رهبري اهل‏بيت پيامبر بودند. اما با گذشت زمان، كساني جز ايشان را امام و رهبر خويش گرفتند. بدين‏سبب، زمينه‌هاي انحراف در بين آنها كم‏كم آشكار شد. در اين مقاله برآنيم با تكيه بر روش تاريخي، بحث امامت را از ديدگاه دو فرقه اسماعيليه و زيديه بررسي كنيم.

As the first important controversy in the history of Islam, Imamate made the first religious sects and branches among the Muslims. The most important Shiite sects, after Ithna-Ashari, are Ismailites and Zaidiyyah that continue their political and Social life. Their understanding of Imamat took form during the first centuries of Islam. This article attempts to study the Imamate from viewpoint of Ismailites and Zaidiyyah based on historical method. Research findings suggest that the two sects had no problem about the Imamate and Leadership Ahle-Beit of holy prophet. But from the time that they chose others as their Imams, gradually backgrounds of deviation appeared among them.