بررسي ترجمه قرآن در قرايت نماز از ديدگاه مذاهب اسلامي

Examining Qur’an’s translation on reading of Sallah from Islamic Sects viewpoint

ترجمه قرايت قرآن در نماز، يكي از مباحث فرعي مربوط به حوزه ترجمه قرآن است. درباره اصل ترجمه قرآن، عالمان و قرآن پژوهان، ديدگاههاي مختلفي دارند، اما برايند و ديدگاه غالب دانشمندان فريقين در بحث ترجمه قرآن، به سمت جواز آن نشانه رفته است. به تبع جواز يا عدم جواز ترجمه قرآن، قرايت ترجمه حمد و سوره نيز از ديرباز هم در ميان مفسران و هم در ميان فقها مطرح بوده و عالمان و مفسران مسلمان درباره آن اظهار نظر كرده اند. در ميان مذاهب اسلامي، بحث جواز ترجمه قرآن در نماز، با فتواي ابوحنيفه آغاز گرديد. اين مقاله چگونگي اين موضوع را در ميان مذاهب اسلامي مورد بررسي قرار مي دهد و در نهايت مشخص مي كند افزون بر اجماع عالمان شيعه بر عدم جواز ترجمه قرآن در نماز، شافعيه، حنبليه و مالكيه نيز چنين نظري را دارند و در برخي متون فقهي قول به بازگشت ابوحنيفه از ديدگاه قبلي خود دال بر جواز ترجمه گزارش شده است، هرچند جستجو در اقوال خود ابوحنيفه چنين بازگشتي را تاييد نمي كند.

Translation of reading (Qera’at) of Qur’an in Sallah is one of secondary subjects in the Qur’an translation’s field. About Qur’an’s translation, scholars and Qur’anic researches have different views but most of Fariqain’s scholars allow for translation of Qur’an. Therefore allowing or not allowing to translation of Qur’an and also reading Soorah of Hamd’s translation from long time ago were discussed by jurisconsults and interpreters as well and Islamic scholars have observation about it. Between Islamic Sects the subject of permitting to Qur’an’s translation in Sallah was discussed by Abu Hanifah for the first time. This article would discussed this issue between Islamic Sects, and finally illustrates that in addition to consensus of Shia scholars through impermissibility of Qur’an’s translation in Sallah Shafe’iyah, Hanbaliyah and Malekiyahh have the same idea too, and in some jurisprudence texts shows that Abu Hanifah return from his ex-idea. Although in other texts this idea was not accepted.