بررسي ارتباط تعداد ايوزينوفيل خون با رخداد مرگ در بيماران داخلي بستري در بخش مراقبت هاي ويژه

The relationship between the eosinophil count and mortality in patients admitted to Medical Intensive Care Unit

زمينه و هدف: ايوزينوپني ماركر پيشبيني كننده مناسبي براي مورتاليتي در بيماران با تشديد بيماري انسدادي مزمن ريوي سپسيس ميباشد. در اين مطالعه ارتباط تعداد ايوزينوفيل با مورتاليتي و مدت بستري بيماران داخلي بستري در بخش مراقبتهاي ويژه بررسي شده است. مواد و روش ها: تعداد ايوزينوفيل در روز بستري و تغييرات آن در 203 بيمار فوت شده در بخش مراقبتهاي ويژه و 203 بيمار داخلي بستري در اين بخش كه از بيمارستان ترخيص شده بودند بررسي شد. داده هاي دموگرافيك، باليني و آزمايشگاهي بيماران ثبت گرديد. براي آناليز داد هها از تي-تست، مجذور كا و اندازهگيري مكرر استفاده شد. 42 سلول در ميليمتر مكعب و در بيماران /07±139/ يافته ها: ميانگين تعداد ايوزينوفيل در روز اول بستري در بيماران فوت شده برابر 208 ميانگين تعداد ايوزينوفيل در 7 روز اول بستري در بيماران .(p=.0/ 109 سلول در ميليمتر مكعب بود.( 001 /66 ±194/ ترخيص شده برابر 158 .(p=.0/ 128 سلول در ميليمترمكعب بود. ( 001 /09 ±190/ 42 در برابر 27 /14±133/ فوت شده درمقايسه با بيماران ترخيص شده بترتيب 13 درمجموع 225 بيمار ايوزينوپني (تعداد ايوزينوفيل ? 40 سلول در ميليمتر مكعب) و 181 بيمار تعداد ايوزينوفيل خون محيطي بيشتر از 40 سلول تغييرات .(p=.0/ 69 % بود ( 001 / 30 % و 3 / در ميليمتر مكعب داشتند. شيوع ايوزينوپني در بيماران ترخيص شده و بيماران فوت شده بترتيب 7 تعداد ايوزينوفيل در گروه ترخيص شده سير بالارونده داشت درحاليكه در گروه فوت شده اين تغييرات مشاهده نشد. نتيجه گيري: تعداد ايوزينوفيل خون ميتواند به عنوان يك ماركر ساده و ارزان براي تعيين شدت بيماري و مورتاليتي در بيماران بستري در بخش مراقبت هاي ويژه در نظر گرفته شود.

Aim and Background: Eosinopenia has recently been shown to be a good predictor for mortality in chronic obstructive pulmonary disease exacerbation and sepsis. In this study we examined the usefulness of eosinophil count for predicting inpatient mortality and length of intensive care unit stay. Methods and Materials: The first day eosinophil count and its trend in the timeframe, were compared in 203 medical patients who died in ICU and 203 similar patients who were discharged alive from ICU and hospital. We also recorded the main demographic, clinical and laboratory data of the patients. All the recorded data were analyzed to reach the results. Findings: At ICU admission, the mean eosinophil count remained significantly lower in the dead patients in comparison to the alive ones (42.14±133.13 vs. 128.09± 190.27) (p= 0.001). The mean eosinophil count in the first CBC from admission to the seventh day was 109.66 ± 194.158 in the alive group and 42.07±139.208 in the dead group. With categorical analysis eosinopenia (eosinophil count? 40) was found in 225 patients and 181 patients had eosinophil count > 40. (p= 0.001) The frequency of eosinopenia was 30.7 % vs. 69.3 % in the alive and the dead groups, respectively. (p = 0.001). With repeated measurment analysis, the trend of eosinophil count was raising in the alive group in contrast to the dead group. Conclusions: Blood eosinophil count can be considered as a simple inexpensive marker for severity of disease and mortality in medical patients admitted to ICU.