مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - ارتباط هوش هيجاني و هوش شناختي با پيشرفت تحصيلي

پديد آورندگان :

محبوبي، حميدرضا نويسنده پزشك عمومي، عضو مركز تحقيقات بيماري‌هاي عفوني و گرمسيري، دانشگاه علوم پزشكي هرمزگان، بندرعباس، ايران. دانشگاه پيام نور، تهران، ايران. Mahboobi, Hamidreza , يزدان‌پرست، مريم نويسنده دانشجوي پزشكي، عضو مركز تحقيقات بيماري‌هاي عفوني و گرمسيري، دانشگاه علوم پزشكي هرمزگان، بندرعباس، ايران. Yazdanparast, Maryam , طالبي، ابراهيم نويسنده كارشناس ارشد آموزش زبان انگليسي، گروه زبان و ادبيات انگليسي، دانشگاه يزد، يزد، ايران. Talebi, Ebrahim

چكيده فارسي :

با توجه به اهميت هوش هيجاني بر مسايل زندگي مطالعه حاج باقري و همكاران را كه با هدف بررسي هوش هيجاني دانشجويان علوم پزشكي كاشان و ارتباط آن با پيشرفت تحصيلي در سال 91 صورت گرفته است، مورد بررسي قرار داده شد(1). در اين مطالعه ارتباط هوش هيجاني با پيشرفت تحصيلي مد نظر قرار گرفته است. هوش هيجاني مجموعه‌اي از توانايي‌هاي شناختي و هيجاني به هم پيوسته است كه به فرد كمك مي‌كند تا با برقراري توازن ميان افكار و هيجان‌هاي خود تصميم‌گيري‌هاي صحيح داشته باشد(2). همچنين شامل توانايي كنترل هيجانات در خود و شناخت هيجانها در ديگران، پذيرش ديدگاه ساير افراد و كنترل روابط اجتماعي مي‌باشد(3). در نتيجه لازم است در بررسي پيشرفت تحصيلي، يادگيري مهارت‌هاي لازم جهت مقابله با مشكلات، كنترل روابط احساسي و موفقيت‌هاي كاري به طور هم‌زمان هوش هيجاني (EQ) و هوش شناختي (IQ) نيز در نظر گرفته شود. يكي از نكاتي كه در تفسير نتايج اين مطالعه بايد مد نظر قرار بگيرد اين مساله است كه اين مطالعه بر روي دانشجويان دوره كارشناسي و دكتراي حرفه‌اي انجام شده است. با توجه به سيستم پذيرش دانشجوي رشته‌هاي علوم پزشكي در دانشگاه‌هاي دولتي به نظر مي‌رسد كساني كه در اين دانشگاه‌ها پذيرفته مي‌شوند از هوش هيجاني قابل قبولي برخوردار بوده باشند. به عبارتي افرادي كه از هوش هيجاني بالا و قدرت حل مساله بالا برخوردار نباشند به احتمال زيادي پيشرفت تحصيلي خوبي در مقاطع قبل از ورود به دانشگاه نداشته‌اند و اين مساله آنها را از ورود به دانشگاه باز مي‌دارد. بنابراين اگرچه نتايج اين مطالعه از جهت ارتباط هوش هيجاني با پيشرفت تحصيلي دانشجويان بسيار كمك‌كننده است اما مطالعات ديگري بر روي ارتباط هوش هيجاني با پيشرفت تحصيلي در دوره‌هاي قبل از دانشگاه نيز ضروري به نظر مي‌رسد. علاوه بر آن بايد اين نكته را در تفسير نتايج مطالعه حاج باقري و همكاران مد نظر قرار داد كه ممكن است عدم يافتن ارتباط معنادار ناشي از نزديك بودن هوش هيجاني در افراد مورد مطالعه باشد. علاوه بر آن به علت تاثير اختلالات رواني بر هوش هيجاني بهتر بود كه معيارهاي خروج مطالعه را تعريف كرده و دانشجويان مبتلا به هر گونه اختلال رواني از جمله استرس، افسردگي و بيش فعال را از مطالعه حذف يا به طور همزمان