ارايه الگوي علي كيفيت محيط دانشگاه، تسهيم دانش و عملكرد تحصيلي دانشجويان علوم پزشكي دانشگاه شيراز

Presentation of a Causal Model of Campus Community Quality, Knowledge Sharing and Academic Performance among Students of Shiraz University of Medical Sciences

مقدمه: محيط دانشگاه به عنوان محيط فكري و اخلاقي با ايجاد و انتشار دانش موجب افزايش انگيزه و تقويت تعاملات سازنده دانشجويان مي‌گردد و بر بروز و ظهور استعدادهاي درخشان شخصيت انساني تاثير مي‌گذارد. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين كيفيت محيط دانشگاه، تسهيم دانش و عملكرد تحصيلي دانشجويان است. روش‌ها: اين پژوهش از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل تمامي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شيراز در سال تحصيلي 92- 93 است. نمونه‌اي با حجم 175 نفر بر اساس روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شد. ابزارهاي اين پژوهش، پرسشنامه ارتباطات دانشگاه و دانشكده و مقياس رفتار تسهيم دانش با اقتباس از پژوهش ون دن هوف و دي رايدر نقل از سليمي بود كه پس از محاسبه روايي و پايايي آن‌ها، بين نمونه‌ها توزيع و داده‌ها توسط آزمون رگرسيون چندگانه به روش هم‌زمان و بر اساس مدل بارون و كني تحليل شد. نتايج: يافته‌ها نشان داد كيفيت محيط دانشگاه پيش‌بيني‌كننده مثبت و معنادار عملكرد تحصيلي دانشجويان است (0001/0 > ?، 50/83f=). كيفيت محيط دانشگاه 61 درصد از واريانس كل ارايه دانش دانشجويان را پيش‌بيني مي‌نمايد. مولفه‌هاي كيفيت محيط دانشگاه اثر معناداري بر دريافت دانش دارند(0001/0 > p، 33/134f=). كيفيت محيط دانشگاه 76 درصد از واريانس كل دريافت دانش دانشجويان را پيش‌بيني مي‌نمايد. مولفه‌هاي كيفيت محيط دانشگاه و تسهيم دانش اثر معناداري بر عملكرد تحصيلي دانشجويان دارند(0001/0 > p، 76/74f=). همچنين كيفيت محيط دانشگاه به واسطه تسهيم دانش پيش‌بيني‌كننده مثبت و معنادار عملكرد تحصيلي دانشجويان است. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج، به منظور بهبود و ارتقاي كيفيت محيط دانشگاه و تسهيم دانش دانشجويان پيشنهاد مي‌گردد ارتقاي كيفيت محيط دانشگاه در راستاي هدف‌مداري، توسعه روابط علمي و اخلاقي اعضا، حفظ احترام به دانشجويان و افزايش امكانات فيزيكي دانشگاه، جلب مشاركت دانشجويان در تسهيم و به اشتراك‌گذاري دانش انجام گردد.

Introduction: As an intellectual and ethical environment, university campus increases motivation and enhances constructive interactions among students by creating and disseminating knowledge and leads to emergence of talents. The purpose of this study was to examine the relationship among university Campus community quality, knowledge sharing and students’ academic performance. Methods: This descriptive-correlational study was performed on all students of Shiraz University of Medical Sciences in 2013-14 academic years. 175 students were selected through random sampling method. Research tools were the College and University Community Inventory Ernest Boyer and the knowledge sharing behavior scale derived from the work of Van den Hooff and De Ridder cited in Salimi. The questionnaires were distributed among subjects after calculating the validity and reliability. Data were analyzed through simultaneous multiple regression analysis according to Baron and Kenny’s model. Results: Results showed that: 1) Campus community quality was a significant positive anticipant of students’ academic performance (p < 0.0001T f=50.83). 2) Campus community quality anticipated 61% of students’ total knowledge sharing variance. 3) Campus community quality components had a significant influence on knowledge reception (p < 0.0001, f=33.134). 4) Campus community quality anticipated 76% of students’ total knowledge reception variance. 5) Knowledge sharing and Campus community quality components had significant effects on students’ academic performance (p < 0.0001, f=76.74). 6) Due to the mediating role of knowledge sharing, Campus community quality also was a significant positive anticipant of students’ academic performance. Conclusion: According to the results, in order to enhance and promote campus community quality and students’ knowledge sharing, the following are suggested: improving the quality of campus community in line with target-orientation, promoting scientific and ethical relations among the members, maintaining respect for students and enhancing university physical facilities, and encouraging students participation in knowledge sharing.