اثربخشي گروه درماني شناختي-وجودي بر نااميدي افراد مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

The effectiveness of cognitive-existential group therapy on hopelessness in patients with multiple sclerosis

مقدمه و هدف: مولتيپل اسكلروزيس (MS)، بيماري خودايمني، التهابي و مزمن است كه تحت تاثير ضايعات تخريب ميلين در جسم سفيد مغز، نخاع شوكي و اعصاب بينايي بروزمي كند. بيماري مولتيپل اسكلروزيس به عنوان يك بيماري مزمن با بروز ناگهاني و غيرقابل پيش بيني، سبب بروز علايم خلقي گوناگون ازجمله نااميدي در ابعاد مختلف زندگي بيماران مي شود؛ بنابراين پژوهش حاضر با هدف سنجش اثربخشي گروه درماني شناختي- وجودي بر نااميدي افراد مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس انجام گرفت. مواد و روش ها: روش تحقيق مطالعه حاضر از نوع نيمه آزمايشي و طرح پيش آزمون – پس آزمون گسترش يافته بود. جامعه آماري، تمامي بيماران مبتلا به ام اس تحت پوشش انجمن ام اس استان مازندران در سال 1392 بودند. از ميان افراد تحت پوشش، 20 زن به شيوه دردسترس انتخاب شدند و به شيوه تصادفي در دو گروه 10 نفري آزمايش و كنترل قرارگرفتند. همه شركت كنندگان ابزار سنجش نااميدي بك (BHS) را در مرحله پيش آزمون و در مرحله پس آزمون تكميل كردند. گروه آزمايش طي هشت جلسه تحت مداخله قرارگرفتند ولي گروه گواه، مداخله اي دريافت نكرد. براي تحليل داده ها از آمار توصيفي و تحليل كوواريانس استفاده شد. نتايج: يافته ها نشان دادند كه گروه درماني شناختي- وجودي در كاهش نااميدي بيماران ام اس به طور صرف، روي زيرمقياس «فقدان انگيزش» تاثيري معني‌دار دارد. نتيجه‌گيري: بنابراين براي حل و فصل مشكلات هيجاني اين بيماران، بهره گيري از فنون شناختي- وجودي، روشي موثر است.

Background and Objective: Multiple sclerosis (MS) is a chronic, autoimmune, and inflammatory nervous system disease. It leads to the loss of myelin in the white matter of brain, spinal cord and optic nerves. As a chronic disease with sudden and unpredictable attack, MS results in varies mood disorders including hopelessness in patients. Therefore, this research was aimed at studying the effectiveness of cognitive-existential group therapy on hopelessness in patients with MS. Materials and Methods: This study was performed using semi-experimental and the extended pretest-posttest design. The statistical population included all patients with MS supported by the MS society of Mazandaran in 2013. A group of 20 supported females were selected using accessible sampling method, and they were placed randomly in 10-member groups of experiment and control. All participants completed the hopelessness beck (BHS) measurement test in both pre-test and post-test stages. The experiment group received the intervention in 8 sessions, but the control group did not receive any intervention. The descriptive statistics and covariance analysis were applied to analyze the data. Results: The covariance analysis results indicated that the cognitive-existential group therapy causes a significant decrease in poor motivation sub scale of hopelessness in the experiment group. Conclusion: According to findings of the present research, it can be concluded that the cognitive-existential method is an effective way of solving the emotional problems of patients with MS.