مطالعه تنوع ژنتيكي جمعيت هاي گل جاليز (Orobanche spp.) مزارع توتون شمال غرب ايران

Study on genetic variability of Orobanche populations infecting tobacco in northwest Iran

گل جاليز (Orobanche spp.) پارازيت اجباري ريشه ي گياهان زراعي مختلفي است. جهت بررسي تنوع ژنتيكي 51 نمونه متعلق به جمعيت هاي مختلف از 3 گونه گل جاليز منطقه ي شمال غرب ايران، 34 آغازگر ISSR استفاده شد. از بين آغازگرهاي مورد مطالعه، 20 آغازگر باندهاي چند شكل توليد نمودند. از مجموع 261 باند توليد شده توسط آغازگرها، 254 باند (94%) چندشكل بودند. در بين گونه هاي مورد مطالعه، گونه "O. aegyptiaca Pers." داراي دو باند اختصاصي بود. تجزيه خوشه اي، نمونه هاي گل جاليز جمع آوري شده را در 6 گروه اصلي قرار داد، بطوريكه تفاوت منطقه ي جغرافيايي تاثير چنداني بر تنوع ژنتيكي نمونه ها نداشت. براساس نتايج تجزيه واريانس مولكولي، تنوع ژنتيكي درون گونه ها 100% بود. سطح بالاي تنوع ژنتيكي درون گونه ها، ضرورت توجه به تنوع پارازيت در طراحي پروژه هاي اصلاحي، جهت ايجاد مقاومت در گياهان ميزبان را نشان مي دهد.

Orobanche spp. is holoparasitic plant, parasitising roots of different crops. Genetic polymorphism was investigated among and within 3 Orobanche species collected from different regions of northwest Iran, using ISSR markers. Out of 34 ISSR primers tested, 20 were found to be polymorphic and produced clear bands .261 discernible bands were generated with 254 (94%) being polymorphic. Among studied species, "O. aegyptiaca" showed 2 unique bands. Clustering algorithm was divided collected Orobanche specimens into 6 main groups. It was obvious that genetic relationships among studied landraces did not have force tendency to associate with their geographic origins. According to AMOVA, 100% of the total variation was partitioned within species. Such variability is important for any attempt to develop resistant host crops against parasite.