اثر شدت تمرين هوازي و تغيير در الگوي رژيم غذايي شبانه روزي بر شاخص‎هاي اينترلوكين-1 بتا و مقاومت انسوليني افراد چاق غير فعال

The effect of intensity of aerobic training and change in dietary pattern on interleukin-1B and insulin resistance indexes in inactive obese subjects

چكيده زمينه و هدف: اينترلوكين-1 بتا(B1IL-) از جمله سايتوكاين‎هايي است كه در ارتباط با چاقي و گسترش مقاومت انسوليني عمل مي‎كند. هدف از اين تحقيق مقايسه اثر روزه‎داري ماه رمضان (به عنوان يك الگوي رژيمي) و تمرين ورزشي هوازي بر شاخص‎هاي B1IL- و مقاومت انسوليني افراد چاق غير فعال بود. مواد و روش‎ها: اين مطالعه از نوع تحقيقات نيمه تجربي با طرح اندازه‏هاي تكراري بود. در اين مطالعه 18 مرد چاق 50-40 ساله شهر مشهد با نمايه توده بدني بيش از 30 كيلوگرم بر متر‏مربع انتخاب شدند و به دو گروه روزه‎دار(9 نفر) و گروه روزه‎دار و تمرين ورزشي هوازي (9 نفر) تقسيم شدند. سپس در حالي‎كه گروه روزه‎دار تنها روزه‏داري را به عنوان اثر مداخله‎اي انجام مي‎داد، گروه روزه‎دار و تمرين ورزشي هوازي علاوه بر روزه‎داري، تمرين ورزشي هوازي را به صورت 27 جلسه در ماه انجام مي‎دادند. جهت بررسي متغيرهاي مورد نظر از افراد در چهار مرحله متفاوت نمونه ‎گيري خوني به عمل آمد. يافته‎ها: نتايج تحقيق نشان داد كه درصد چربي بدن داوطلبان هر دو گروه به طور معناداري كاهش يافته بود (05/0 > p). هم‏چنين ميزان مقاومت انسوليني در هر دو گروه كاهش يافته بود كه اين كاهش در گروه روزه‎دار معنادار بود (05/0 > p). سطوح B1IL- در هر دو گروه طي ماه رمضان كاهش يافته بود كه اين اثر كاهشي در هر دو گروه معنادار بود(05/0 > p). نتيجه‏گيري: با توجه به نتايج تحقيق به نظر مي‎رسد كاهش يافتن سطوح B1 IL-توسط روزه‎داري و به ويژه توسط تمرين ورزشي هوازي عاملي در كاهش مقاومت انسوليني افراد چاق باشد. واژگان كليدي: مقاومت انسوليني، چاقي، فعاليت ورزشي

Abstract Background: Interleukin-1B (IL-1B) acts as a cytokine in development of obesity and insulin resistance. The purpose of this study was to compare the effects of Ramadan fasting (as dietary pattern) and aerobic exercise training on IL-1B and insulin resistance indexes in inactive obese subjects. Material and Methods: This was a semi-experimental study with repeated measures design. In this study, 18 obese men (body mass index, > 30 kg/m2) aged 40-50 years in Mashhad city were selected and divided into fasting (N=9) and fasting and aerobic exercise training (N=9) groups. While the first group was fasting, the other group performed aerobic exercise training plus fasting for 27 sessions. To evaluate the variables, blood samples were taken in four different time periods. Results: The results showed that body fat percent of subjects was significantly decreased in both groups (p < 0/05). Also, amount of insulin resistance was decreased in both groups which was significant in fasting group (p < 0/05). Level of IL-1B was decreased significantly in both groups within Ramadan (p < 0/05). Conclusion: According to the results of this study, it seems that decrease in levels of IL-1B by fasting and especially by aerobic exercise training is a factor in reduction of insulin resistance in obese subjects. Keywords: Insulin Resistance, Obesity, Exercise