بررسي مقايسه اي وضعيت توانمند سازي شناختي كاركنان بيمارستان خاتم الانبيا زاهدان

A Comparative Study of Employee Cognitive Empowerment at Khatam-Al-Anbia Hospital in Zahedan City

مقدمه: انديشمندان مديريت تحول و بهسازي سازمان، توانمندسازي منابع انساني را به عنوان راهبردي اثرگذار بر عملكرد و بهسـازي نيروي انساني معــرفي كرده اند. هدف مطالعه حاضر مقايسه سطح توانمند سازي شناختي كاركنان درماني، اداري و خدماتي بيمارستان خاتم الانبيا شهرستان زاهدان بود. روش پژوهش: اين مطالعه توصيفي- تحليلي بر روي 271 نفر از كاركنان بيمارستان خاتم الانبيا زاهدان در سال 92-91 انجام شد. براي گردآوري داده هاي مربوط به متغير توانمند سازي شناختي كاركنان از پرسشنامه استاندارد اسپريتزر و ميشرا كه شامل بررسي 5 بعد احساس معناداري، احساس شايستگي، احساس داشتن حق انتخاب، احساس موثر بودن و احساس اعتماد بود، استفاده شد. روايي و پايايي پرسشنامه مذكور در ايران مورد استفاده قرار گرفته و تاييد شده است. آناليـــز داده هــا از نرم افــزار آماري 18 SPSS و از روشهاي آمار توصيفي و استنباطي شامل t دو گروه مستقل و تحليل واريانس يك راهه (ANOVA) استفاده گرديد. يافته ها: يافته هاي مربوط به توانمندي روان شناختي نشان داد كاركنان داراي توانمندي بالايي هستند (87/74±97/18) و نمره توانمندسازي رسته شغلي اداري بيشتر از ساير گروهها بود (44/ 76±45/17). نتايج آزمون تحليل واريانس در بررسي رابطه بين متغيرهاي توانمندسازي شناختي با رسته شغلي مشخص شد تفاوت مشاهده شده در نمره ميزان توانمندسازي شناختي، بر حسب رسته شغلي (بهداشتي و درماني، اداري، خدماتي) معني دار نمي باشد. نتيجه گيري: طبق نتايج اين مطالعه، ميزان برخورداري كاركنان بيمارستان خاتم الانبيا زاهدان از مولفه هاي توانمندسازي در سطح قابل قبولي بوده است. لذا پيشنهاد مي گردد مديران دانشگاه به توانمندي هاي كاركنان جهت سپردن مسيوليت به آنها بيشتر توجه نموده و با برنامه ريزي هاي خود جهت ايجاد جو توان افزا، سعي وافر به عمل آورند تا از ميزان بالاي توانمند سازي به عنوان نقطه قوت بهره لازم را ببرند.

Introduction: Experts in organizational change management consider empowerment of human resources as an effective strategy for the improvement of staff performance. This study aimed to compare the cognitive empowerment level of medical staff, administrative staff, and service workers at Khatam-Al-Anbia Hospital in Zahedan city. Methods: This cross-sectional study was carried out on 271 employees at Khatam Hospital in 2012 and 2013. Data were collected using Mishra & Spreitzer standard questionnaire, which included five sections: sense of competence, impact, meaning, self-determination, and trust. This questionnaire has been previously used in Iran and its reliability and validity have been confirmed. Statistical analyses were performed by t-test and one-way ANOVA, using SPSS version 18. Results: We observed relatively high cognitive empowerment in employees (74.87±18.97), particularly among the administrative staff (76.44±17.45). There was no statistically significant difference among the three job categories with regard to cognitive empowerment score. Conclusion: According to the results of this study, the components of employee empowerment are at an acceptable level in Khatam-Al-Anbia Hospital. Therefore, authorities, when assigning responsibilities to their staff, should pay particular attention to their skills and create an environment to profit from the high level of employee empowerment.