بررسي ارتباط فعاليت و پلي مورفيسم -107C/T ژن پاراكسوناز-1 با نوع اسيدهاي چرب در فسفوليپيدهاي موجود در ليپوپروتيين با دانسيته بالا

Study of the relationship of activation and -107 C/T polymorphism in Paraoxonase 1 gene and fatty acid diversity in phospholipids of high density lipoprotein

چكيده زمينه و هدف: مطالعات نشان داده كه فعاليت پارا كسوناز 1 در بيماران مبتلا به تنگي عروق كرونر كاهش دارد. تغيير C به T در ناحيه 107- پروموتر مهم‎ترين شاخص تعيين كننده ژنتيكي سطح پارا كسوناز 1 در سرم است. از آن جايي كه تركيب اسيدهاي چرب فسفوليپيدهاي ليپوپروتيين با دانسيته بالا بر فعاليت آن موثر است مي‎توان با بررسي اين تغيير، تاثير بهتر داروهاي رايج را پي گيري نمود ودر درمان دارويي در نظر گرفت. روش‎كار: در اين مطالعه توصيفي تحليلي 131 نفر با ليپوپروتيين با دانسيته پايين بيش از130 ميلي‎گرم در دسي‎ليتر به عنوان گروه مورد و 134 نفر با ليپوپروتيين با دانسيته پايين كمتر از 130 ميلي‎گرم در دسي‎ليتر به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. پروفايل ليپيدي با استفاده از كيت‎هاي تجاري و فعاليت آنزيم پاراكسوناز با استفاده از روش اسپكتروفتومتري تعيين مقدار گرديد و آزمايشات مولكولي پس از استخراج DNA به روش PCR-RFLP انجام شد. در صد اسيد‎هاي چرب موجود در فسفو ليپيد ليپوپروتيين با دانسيته بالا، با تكنيك گاز كروماتوگرافي تعيين گرديد. يافته‎ها: فعاليت آريل استرازي تحت درمان با لواستاتين تغييرات قابل توجهي نداشت ولي فعاليت پاراكسونازي به دنبال درمان با لواستاتين در ژنوتيپ سي سي پلي مورفيسم -107C/T افزايش قابل توجه‎تري داشته است. درصد اسيداولييك، لينولييك و اسيد ايكوزو پنتانوييك به دنبال دريافت لواستاتين در فسفوليپيدهاي ليپوپروتيين با دانسيته بالا افزايش نشان داده است نتيجه‎گيري: احتمالا درمان با لواستاتين اثر محافظتي بيش‎تري در ژنوتيپ سي‎سي در مقابل بيماري قلبي عروقي خواهد داشت. در ژنوتيپ سي‎سي كه به دنبال درمان فعاليت بالاتر پاراكسونازي ديده شده اسيداولييك و لينولييك موجود در ليپوپروتيين با دانسيته بالا نيز افزايش داشته اند. واژگان كليدي: اسيدهاي چرب، پاراكسوناز 1، فسفوليپيد، ليپوپروتيين با دانسيته بالا

Abstract Background: Paraoxonase 1 activity shows a decline in patients with coronary artery disease. The C to T change in the -107 position of promoter is the most important genetic determinant of serum levels of paraoxonase 1. Study of this polymorphism and its relationship with the type of fatty acid composition of phospholipids in HDL particles can be found in the common pursuit of better medicines and considered in drug treatment Materials and Methods: In this descriptive study, 265 patients were selected and divided into two groups based on LDL level (131 in case and 134 in control groups). Lipid profile and paraoxanase 1 activity were measured by commercial kits and spectrophotometry method, respectively. Molecular studies were performed by PCR-RFLP after DNA extraction. Fatty acids of HDL phospholipids were measured by gas chromatography technic. Results: PON1aryl esterase activity had no significant changes after treatment with lovastatin but paraoxonase activity had more significant increases in the CC genitype of -C/T107 polymorphism. Oleic acid, linoleic acid, and icosapentanioc acid percents in HDL phospholipids were increased by lovastatin. Conclusion: Treatment with lovastatin in the CC genotype has probably a more protective effect against cardiovascular diseases. Following treatment, in patients with higher paraoxanase 1 activity, oleic acid and linoleic acid increased in HDL phospholipids. Keywords: Fatty acids, high density lipoprotein, PON1, phospholipids