تاثير آموزش شعر بر بازبيني حافظه كودكان

The effect of verse training on monitoring memory of children

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير آموزش شعر بر بازبيني حافظه كودكان مي باشد. روش: 24 نفر از دانش آموزان پسر پايه اول ابتدايي با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي انتخاب شدند. طرح پژوهش حاضر، در چهارچوب طرح نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون ـ پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. به اين ترتيب 12 دانش آموز گروه آزمايشي، آموزش شعر را كه براساس برنامه راهبرد آموزش خود پرسي چان و كله (1990) و رويكرد پردازش اطلاعات به درك مطلب دمبو(1994) طراحي شده بود، به مدت هشت جلسه 45 دقيقه اي دريافت كردند و از ليست كلمات جفتي به منظور سنجش بازبيني حافظه دانش آموزان استفاده شد. براي تحليل داده از آزمون كوواريانس استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميانگين خطاي فراحافظه در دانش آموزاني كه آموزش شعر دريافت كرده بودند كمتر از دانش آموزاني بود كه اين نوع آموزش را نداشتند. نتيجه گيري: دانش آموزاني كه آموزش شعر دريافت كرده بودند بيشتر كلماتي كه اطمينان به يادآوري آن داشتند را به ياد مي آوردند در حاليكه دانش آموزاني كه آموزش شعر دريافت نكرده بودند بيشتر كلماتي كه اطمينان به ياد آوري آن داشتند را به ياد نمي آوردند، بنابراين بين حافظه واقعي و حافظه پيش بيني شده اين دانش آموزان تفاوت مشاهده مي شود.

Introduction: The aim of the present study was to investigate the effect of verse training on children`s monitoring memory. Method: Using multistage random sampling 24 male students from the first-grade were chosen. The research design was quasi-experimental using pretest - posttest and control group. Students of the experimental group received eight 45-minutes sessions of teaching verse, which was based on self-asking teaching strategy designed by Chan and Klee (1990) and Dembo information-processing approach (1994). In order to test the students’ memory a list of pairs of words was used. Data Analysis was done using covariance test. Findings: The results showed that the average error in students’ meta-memory who had received verse training was less than students who did not have this type of training. Conclusion: Students who received verse training mostly used the words they were sure they would remember; while students who had not received training in verse could not remember the words they were sure to remember. Therefore, a difference was observed between actual memory and predicted memory of these students.