نهادگرايي به عنوان الگويي براي تحليل سياسي

Institutionalism as a Model for Political Analysis

نقطه ثقل تحليل نهادگرايانه، تاكيد بر نقش نهادها به عنوان يك متغير مستقل در شكل دادن به روندها و نتايج كنش‌هاي فردي و جمعي و پديده‌هاي اجتماعي و سياسي است. علوم اجتماعي معاصر به دليل غلبه رويكردهاي زمينه گرا (در جامعه شناسي و علوم سياسي) و كمي گرا (در حوز ه اقتصادي) به تحليل جايگاه متغير نهادي در شكل دادن به پديده‌هاي اجتماعي، اقتصادي و سياسي توجه كافي نشان نداده است. اين مقاله در وهله نخست در پي معرفي چشم‌انداز نهادگرايانه در تحليل اجتماعي و سياسي، تحولات و تنوعات دروني اين رويكرد است. هدف دوم اين مقاله آن است كه نشان دهد نهادگرايي تاريخي به عنوان يكي از گونه‌هاي نيونهادگرايي به خاطر ديدگاه پوياي خود در مقوله تغيير نهادي، مي‌تواند چارچوبي مناسب براي تلفيق رويكرد نهادگرا و زمينه گرا در تحليل سياسي فراهم آورد. مطابق اين نگرش، هرچند به اشكال مختلف نهادها بايد به عنوان متغيري مستقل در شكل دادن به رفتارهاي كنش گران اجتماعي و سياسي شود، اين نهادها پديده‌هاي تكوين يافته در متن ستيزه‌هاي اجتماعي و سياسي تاريخي هستند.

The gravity point of Institutional analysis is emphasizing on the role of institutions as an independent variable in forming procedures and outcomes of individual and collective actions and social and political phenomena. Contemporary social sciences, due to the dominance of background-based approaches (in Sociology and Political Sciences) and quantity-based approaches (in Economics), didn’t give due attention to the analysis of institution variable status in forming social, economic and political phenomena. This article, first, attempts to introduce the institutional perspective in social and political analysis, and then introduces the internal reformations and varieties of this approach. The second purpose of this article is to show that historical institutionalism as a kind of neo- Institutionalism can develop an appropriate framework in integrating the Institutionalism and background-based approaches in political analysis, due to its dynamic viewpoint on the category of institutional change. According to this view, although different forms of institutions should be seen as independent variables in forming the social and political actors’ behaviors, these institutions are developed phenomena in the context of social and political historical disputes.