تبيين نظري «قدرت نرم» بر مبناي نگرشي فرا«ناي» به كاربست«منابع غير مادي قدرت» در سياست خارجي

Theoretical Explanation of “Soft Power” based on Ultra-“Nye” approach in Applying “Immaterial Resources of Power” in Foreign Policy

مفهوم قدرت نرم كه در اواخر دهه 1980 جوزف ناي آن را ارايه كرد، بخش گسترده‌اي از ادبيات مربوط به رويكرد غير مادي به قدرت (به ويژه در ارتباط با امريكا) را در بر گرفته است. نكته مهم، موقعيت انحصاري اين نوع «نگرش ناي محور» است كه باعث شده ديگر آرا و نظراتي كه در حوزه تشريح چگونگي كاربست نرم قدرت در سياست خارجي تقدم و اولويت دارند (مانند نظريه جنگ عادلانه، برداشت صلح دموكراتيك، تفسير پساگرامشيني از چيره طلبي و...)، مورد غفلت و كم توجهي قرار گيرند. اين نوشتار مي‌كوشد تا بر مبناي تشريح بعد نرم‌افزاري رويكردهاي ياد شده در كنار آراي ناي، بر اين معنا پافشاري كند كه در روند نظريه‌پردازي روابط بين‌الملل، ديدگاه وي تنها يكي از نظريه‌هايي است كه بر وجه نرم قدرت پافشاري كرده و بايد از الگويي فراناي تبعيت كرد.

The Concept of Soft Power introduced by Joseph Nye in late eighties has comprised most parts of works related to immaterial approach toward power (especially in relation to USA). The significant point is that the exclusive position of this kind of “Nye-Based attitude” which caused other ideas and comments related to explicating quality of soft application of power to be neglected and forgotten though they have high priorities in foreign policy (like the theory of just war, the conclusion of democratic peace, Post-Grameci interpretation of Dominance and so on). This study, based on the explication of software dimension along with the Nye ideas, attempts to emphasize this meaning that along the process of theorizing international relations, Nye’s view is just one of the theories which emphasizes the soft mode of power and we must follow an Ultra-Nye sample.