اثربخشي نقاشي درماني در كاهش پرخاشگري كودكان مبتلا به اختلال سلوك

Effecacy of painting therapy in reducing aggression in children with conduct disorder

زمينه: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي نقاشي درماني در كاهش پرخاشگري كودكان مبتلا به اختلال سلوك انجام گرفت. روش ها: طرح اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي (طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل) بود. نمونه آماري شامل 30 كودك مبتلا به اختلال سلوك بود كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس از بين كليه دانش‌آموزان 12-8 ساله مبتلا به اختلال سلوك كه در سال تحصيلي 93-1392 در شهر پارس آباد مشغول به تحصيل بودند، انتخاب شدند. سپس نمونه‌ها با روش تصادفي ساده به دو گروه مساوي آزمايش و كنترل تقسيم شدند. آزمون هوشي ريون، پرسشنامه علايم مرضي كودكان و آزمون پرخاشگري آيزنك، ابزارهاي مورد استفاده جهت گردآوري اطلاعات بودند. گروه آزمايشي طي 12 جلسه تحت نقاشي درماني قرار گرفتند و هر جلسه 40 دقيقه به طول مي‌انجاميد. جهت تحليل داده ها، از آزمون آماري تحليل كوواريانس يك راهه و آزمون t استفاده شد. يافته ها: نتايج آزمون t نشان داد كه از لحاظ ميزان پرخاشگري بين دو گروه آزمايش و كنترل در مرحله پيش آزمون تفاوت معناداري وجود ندارد. تحليل كواريانس نيز نشان داد كه نمرات پرخاشگري در گروه آزمايش در مرحله پس‌آزمون و مرحله پيگيري نسبت به گروه كنترل به‌طور معنا داري كاهش يافته است (05/0 > P). نتيجه گيري: روش نقاشي درماني، روش موثري در كاهش سطح پرخاشگري كودكان مبتلا به اختلال سلوك مي باشد.

Background: The present study was carried out to examine the effectiveness of painting therapy in reducing aggression in children with conduct disorder. Methods: This study was a semi-experimental research (pretest-posttest with control group design) in which the statistical population consisted of thirty 8-12 year-old children with conduct disorder who were studying in Parsabad city in the academic year of 2013-2014 and were selected through convenience sampling method. Then, they were divided into two equal groups (experimental and control) using sample random sampling. The instruments for data collection consisted of Ravenʹs intelligence test, child symptom inventory-4 and Eysenck aggression inventory. The experimental underwent painting therapy for 12 sessions and every session lasted 40 minutes. The obtained data were analyzed by ANCOVA and t-test for dependent and independent groups. Results: There was not a significant difference between the mean aggression scores of experimental group in the post-test and follow up compared with pre-test. Also, a significant difference was reported between the mean aggression scores of experimental and control groups in post-test and follow up phases (P < 0.05). Conclusion: Painting therapy is an effective method in reducing aggression in children with conduct disorder.