اثر كنترل مكانيكي جريان خون مغز بر سكته مغزي مدل آمبوليك پس از درمان تاخيري با فعال كننده پلاسمينوژن بافتي در موش صحرايي اواركتومي شده

The Effect of Mechanical Control of Brain Blood Flow on the Embolic Model of Stroke after Delayed Tissue Plasminogen Activator Therapyin Ovariectomized Rat

سابقه و هدف: سكته مغزي از علل عمده مرگ و مير و ناتواني هاي طولاني مدت در بزرگسالان است. گزارش شده است كه كنترل مكانيكي جريان خون مغز (Mechanical Flow Control, MFC) آسيب ناشي از رپرفيوژن را كاهش مي دهد. لذا در اين مطالعه اثرMFC بر سكته مغزي مدل امبوليك پس از درمان تاخيري با فعال كننده پلاسمينوژن بافتي (Tissue Plasmingen Actrivator, tPA) در موش صحرايي ماده اواركتومي شده بررسي شد. مواد و روشها: اين مطالعه تجربي بر روي 32 سر موش صحرايي ماده با وزن 200 تا 250 گرم در 4 گروه كنترل (اواركتومي و القا سكته مغزي)،MFC (اواركتومي، القا سكته مغزي و بستن و باز كردن شريانهاي كاروتيد مشترك)، tPA (اواركتومي، القا سكته مغزي و تزريق tPA) و tPA+MFC (اواركتومي، القا سكته مغزي، تزريق tPA و بستن و باز كردن شريانهاي كاروتيد مشترك) انجام شد. در ابتدا حيوانات اواركتومي شدند، بعد از گذشت يك ماه، سكته مغزي از طريق تزريق لخته اي به داخل شريان مغزي مياني القا شد. tPA (mg/kg i.v 0.9) در 6 ساعت و MFC در پنج مرحله، 30 ثانيه بستن و 30 ثانيه باز كردن شريان هاي كاروتيد مشترك، در 5/6 ساعت بعد از القا سكته انجام شد. حجم انفاركتوس، جريان خون مغز و اختلالات نورولوژيك دو روز بعد از القا سكته اندازه گيري و مقايسه شدند يافته ها: حجم انفاركتوس نسبت به گروه كنترل (6/1±32%)، در گروه tPA (2/5±43%) افزايش (05/0p < ) و در گروه tPA+MFC (5±17%) بطور معني داري كاهش يافت (001/0 > p). اگرچه تزريق با تاخير tPA، جريان خون مغز (001/0 > p) و اختلالات نورولوژيك (05/0 > p) را افزايش داد، ولي بكارگيري MFC در 30 دقيقه بعد از تزريق tPA، هم جريان خون مغز (001/0 > p) و هم اختلالات نورولوژيك (05/0 > p) را كاهش داد. نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه MFC متعاقب تجويز با تاخير tPA اثر محافظت نوروني دارد.

BACKGROUND AND OBJECTIVE: Stroke is a major cause of mortality and long term disability in adults. It has been reported that the mechanical flow control (MFC) of brain reduces reperfusion injury. Therefore, in the present study the effect of MFC on embolic stroke model after delayed tissue Plasminogen Activator (tPA) therapy in ovariectomized-female rat was investigated. METHODS: In this experimental study thirty-two female rats (200 to 250 g) were divided into four groups as following: Control (ovariectomized and stroke induction), MFC (ovariectomized, stroke induction and occluded and released common carotid arteries), tPA (ovariectomized, stroke induction and tPA injection) and tPA+MFC (ovariectomized, stroke induction, tPA injection and occluded and released common carotid arteries). All animals were ovariectomized and one month later, stroke was induced by a natural clot injection into the right middle cerebral artery. tPA (0.9 mg/kg i.v) was administered at 6 h and MFC was induced at 6.5 h after the stroke by 5 cycles of occluding (30 sec) and releasing (30 sec) common carotid arteries. Infarct volume and neurological deficits were measured two days later and then compared. FINDINGS: Compared to the control group (32±1.6%), tPA (43±5.2%) increased the infarct volume (p < 0.05) while combination of tPA+MFC (17±5%) significantly reduced it (p < 0.001). Although tPA increased blood brain flow (p < 0.001) and neurological deficits (p < 0.05), application of MFC at 30 min after tPA administration, reduced both of them (p < 0.001and p < 0.05, respectively). CONCLUSION: Based on our findings, late tPA therapy followed by application of MFC shows neuroprotective effects.