تاثير درمان گروهي فعال سازي رفتار بر علايم افسردگي و نگرش هاي ناكارآمد

Effectiveness of Group Behavioral Activation Treatment on Depressive Symptoms and Dysfunctional Attitudes

هدف اين پژوهش بررسي تاثير درمان گروهي فعال سازيِ رفتار بر كاهش علايم افسردگي و همچنين تعيين اثر اين درمان بر سازه اي شناختي كه در افسردگي مهم تلقي مي شود، يعني نگرش هاي ناكارآمد، بود. 24 دانشجو كه دچار علايم افسردگي بودند به طور تصادفي در دو گروه آزمايشي (10 نفر) و كنترل (14 نفر) گمارده شدند. سپس گروه آزمايشي تحت 5 جلسه درمان گروهي فعال سازي رفتار قرار گرفت. علايم افسردگي و نگرش هاي ناكارآمد هر دو گروه قبل و بعد از درمان مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج نشان دادند كه ميزان بهبود علايم افسردگي و نگرش هاي ناكارآمد در گروه آزمايش به طور معناداري بيشتر از گروه كنترل بود. تاثير يك درمان رفتاريِ خالص گروهي و مختصر، در كاهش علايم افسردگي و نگرش هاي ناكارآمد دانشجويان، حايز نتايج نظري و عملي مهمي است كه مورد بحث قرار گرفته اند.

this study was designed to examine the effectiveness of group behavioral activation treatment on depressive symptoms, and its effects on dysfunctional attitudes, a cognitive construct regarded to play an important role in depression. Twenty four university students suffering from depressive symptoms, were randomly assigned to two groups: experimental group (n=10) and control group (n=14). The experimental group was treated through 5 sessions of group behavioral activation treatment. Depressive symptoms and dysfunctional attitudes in both groups were assessed before and after treatment sessions. Improvement of depresssive symptoms and dysfunctional attitudes in experimental group were significantly more than control group. Effectiveness of a brief and purely behavioral group therapy in reducing depresssive symptoms and dysfunctional attitudes has important theoretical and practical implications.