نسبت بين آگاهي و گرايش به عرفان اسلامي در فرايند هويت‌يافتگي

The Relationship between Awareness and the Tendency toward Islamic Mysticism on Finding Identity

هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط بين ميزان آگاهي و گرايش به عرفان اسلامي و عرفان‌هاي كاذب با هويت‌يافتگي در دانشجويان است. روش اين پژوهش پيمايشي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين تحقيق كليه دانشجويان مشغول به تحصيل در سال تحصيلي 1390-1391در دانشگاه‌هاي اصفهان، صنعتي و پيام نور استان اصفهان هستند. روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي و حجم نمونه 200 نفردانشجوي دختر و پسر است. ابزار جمع‌آوري اطلاعات چهار پرسشنامه و واحد تحليل فرد است. تحليل نتايج نشان داد كه بين سن، گرايش به عرفان حقيقي و آگاهي از عرفان با نمره هويت‌يافتگي؛ همبستگي مثبت معناداري وجود دارد. ميزان گرايش دانشجويان به عرفان حقيقي بيشتر از عرفان‌هاي كاذب بوده و ميزان شناخت دانشجويان پسر از كتاب‌هاي عرفان حقيقي و كاذب بيشتر از دختران بود. بين ميزان گرايش دانشجويان دختر و پسر نسبت به عرفان حقيقي تفاوت معناداري وجود نداشت.

The aim of the present study was to examine the relationship between finding identity and the tendency toward Islamic mysticism and false mysticisms. The Survey and Correletion method had been used in this research. The population of the study was all male and female students in Isfahan, Payame Noor and technological universities of Isfahan in 2011-2012. In order to choose the samples, the cluster sampling method was applied. The sample size included 200 students composed of 100 males and 100 females. To collect the information four questionnaires were applied. The analysis of the results showed that there is a significant positive relationship between the score of finding identity and tendency toward true mysticism and awareness. Also, the degree of their tendency toward true mysticism is more than false mysticism. There is not any significant relationship between awareness and the tendency of male and female students toward true (Islamic) mysticism. The degree of familiarity with books related to true mysticism and false mysticism is higher in male students than females