ارزيابي پيامدهاي اقتصادي و اجتماعي گردشگري خانه‎هاي دوم (مطالعه موردي: روستاهاي ييلاقي بخش بندپي شرقي شهرستان بابل)

‎ در بين انواع گونه‎هاي گردشگري روستايي موجود در كشور، گردشگري خانه‎هاي دوم مهم‎ترين شكل آن است. در اين نوشتار تلاش‎شده عوامل موثر اقتصادي و اجتماعي حاصل از گردشگري خانه دوم با توجه به نظرات پرسش‎شوندگان از گسترش اين نوع گردشگري در روستاهاي مورد مطالعه، شناسايي شود. مطالعه مورد نظر در روستاهاي ييلاقي بخش بندپي شرقي شهرستان بابل انجام گرفته است. پژوهش پيش رو از ديد هدف كاربردي و از نوع پژوهش‎هاي پس‎رويدادي است. داده‎هاي مورد نياز از طريق پرسش‎نامه‎اي گردآوري شده است كه روايي آن با استفاده از فرمول كرونباخ با 80 درصد به تاييد رسيده است. جامعه آماري پژوهش ساكنان دايمي روستا، ساكنان خانه‎هاي دوم در روستا و مسيولان امر گردشگري هستند. در اين پژوهش از روش نمونه‎گيري طبقه‎اي نسبي با حجم نمونه 60 نفر (روش كوكران) استفاده شده و براي تحليل متغيرهاي آن، متناسب با نوع داده‎ها، از نرم‎افزار اس.پي.اس.اس. استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي‎دهد كه گردشگري آثار مثبت و منفي مختلفي در ابعاد اقتصادي، اجتماعي منطقه برجاي گذاشته است، مهم‎ترين آنها با توجه به ديدگاه كلي پرسش‎شوندگان درخصوص گسترش اين نوع گردشگري در منطقه، به‎ترتيب در بُعد اقتصادي، افزايش شغل‎هاي فصلي مرتبط با گردشگري و در بُعد اجتماعي، افزايش امكانات محلي و افزايش رفتارهاي ضد اجتماعي و متضاد با فرهنگ بومي است. بيشترين واگرايي در ديدگاه پرسش‎شوندگان در زمينه تاثيرگذاري عوامل اجتماعي و بيشترين همگرايي در زمينه تاثيرگذاري عوامل اقتصادي گردشگري خانه‎هاي دوم مشاهده شد. مسيولان بيشترين موافقت را با گسترش خانه‎هاي دوم داشتند و در رتبه بعدي، ساكنان خانه‎هاي دوم و مردم محلي، مخالف‎ترين گروه با گسترش اين نوع گردشگري بوده‎اند. ساكنان دايم در روستا با وجود آگاهي از آثار مثبت اقتصادي حاصل از گردشگري، به‎دليل آثار منفي آن بر ابعاد اجتماعي منطقه، با تداوم روند كنوني گسترش گردشگري مخالف هستند.