واكنش به كلرات در جدايه هاي مختلف Macrophomina phaseolina و رابطه ي آن با بيماري زايي جدايه‌ها

Chlorate reaction in different isolates of Macrophomina phaseolina and its relationship with pathogenicity

يازده جدايه بيمارگر قارچ Macrophomina phaseolina از ميزبانان مختلف شامل سويا، آفتابگردان، طالبي، خربزه و گندم از استان هاي مختلف كشور جداسازي گرديده و از نظر واكنش به كلرات پتاسيم بر روي محيط غذايي مورد آزمايش قرار گرفتند. بدين منظور جدايه ها در محيط غذايي كمينه حاوي 120 ميلي مولار كلرات پتاسيم كشت شدند. نتايج به دست آمده نشان داد كه جدايه هاي مورد بررسي از نظر واكنش به كلرات در دو گروه قرار گرفتند كه 5/54 درصد جدايه ها مقاوم به كلرات بوده و فنوتيپ رشد متراكم داشتند. نتايج آزمون بيماري زايي جدايه ها بر روي گياه سويا در گلخانه نشان داد كه بين شدت پوسيدگي ريشه سويا و واكنش جدايه-ها به كلرات پتاسيم رابطه ي نزديكي وجود دارد، به طوري كه جدايه هاي M21 و M30 با واكنش مقاوم به كلرات و فنوتيپ رشد متراكم به عنوان بيماري زاترين جدايه ها شناسايي شدند.

Eleven isolates of Macrophomina phaseolina, isolated from various hosts (soybean, sunflower, cantaloupe, muskmelon, wheat) in different provinces were assayed for reaction to potassium chlorate on nutrient medium. The isolates were grown on minimal medium amended with 120 mM potassium chlorate. The results showed that isolates were separated into two groups of which 54.5 % were chlorate-resistant and showed dense phenotype. The results of pathogenicity tests on soybean plants in green house showed that there was positive correlation between soybean root rot and reaction to potassium chlorate. The M-21 and M-30 isolates with chlorate-resistant reaction and dense phenotype were recognized as the most virulent isolates.