بررسي تاثير آموزش بر مديريت قندخون كودكان مبتلا به ديابت

Effect of education on management of blood glucose in children with diabetes

مقدمه: آموزش كافي و كنترل متابوليكي مطلوب مي‌توانند پيامد باليني كودكان ديابتي را بهبود بخشد. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش بر مديريت قندخون كودكان سنين 10 تا 14 ساله مبتلا به ديابت مراجعه‌كننده به مركز تحقيقات ديابت شهر همدان در سال 1392، انجام گرفت. روش: در اين مطالعه شبه تجربي تك گروهي پيش آزمون- پس آزمون با روش نمونه‌گيري تصادفي، 40 كودك به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت توانمندسازي كودك در مديريت قندخون، 4 جلسه آموزش گروهي 30 تا 45 دقيقه‌اي برگزار شد و سپس كتابچه آموزشي در اختيار آنان قرار داده شد. ابزارهاي گردآوري داده ها شامل برگه ثبت مقادير گلوكز خون و پرسشنامه رفتارهاي مديريتي كودك ديابتي بود. آلفاي كرونباخ 74/0-93/0 نمايانگر پايايي مناسب حيطه‌هاي پرسشنامه بود. داده‌ها با نرم افزار SPSS v.19 و آمار توصيفي و آزمون‌هاي تي‌زوج و ضريب پيرسون در سطح اطمينان 95% تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين نمرات رفتارهاي مديريتي كودك در چهار حيطه اندازه گيري قندخون (001/0 > p، 44/7=t)، اصول انسولين درماني (001/0 > p، 43/7=t)، رژيم غذايي (001/0 > p، 72/9=t) و انجام فعاليت‌هاي بدني (001/0 > p، 18/12=t) قبل و بعد از آموزش، ميانگين قندخون ثبت شده در طول يك هفته (001/0 > p، 97/3-=t) قبل و بعد از آموزش و همچنين هموگلوبين گليكوزيله قبل و سه ماه بعد از آموزش (001/0 > p، 23/5-=t) تفاوت معناداري آماري داشتند. نتيجه‌گيري: آموزش مدون و ارتقا توانمندسازي كودك ديابتي 14-10 ساله در اندازه گيري قندخون، رعايت اصول انسولين درماني، رعايت رژيم غذايي و انجام فعاليت هاي بدني موجب كاهش ميانگين قندخون و هموگلوبين گليكوزيله كودك شد. بنابراين آموزش مدون و درگير نمودن كودك ديابتي در امر مراقبت و درمان سبب بهبود مديريت قندخون مي‌شود.

Introduction: Adequate education of patients and good metabolic control can improve clinical outcome in children with diabetes. This study aimed to investigate the effect of education on management of glycemic control in diabetic children aged 10 to 14 years in Diabetes Research Center of Hamadan, Iran in 2013. Method: This quasi-experimental study had a single-group with pre-post test design. Forty diabetic children from 10 to 14 years of age were selected by random sampling. In order to empower them, we conducted four sessions of group training; each session took 30 to 45-minutes. The scales included a record form of blood glucose levels and diabetic children behavioral management questionnaire. Cronbachʹs alpha of 0.74 -0.93 indicated stability of the questionnaire domains. Data analysis was conducted using SPSS version 19 using descriptive statistics and paired t-test, Kolmogorov-Smirnov, and Pearson correlation coefficient at 95% confidence level. Results: There was a statistically significant difference between mean scores of behavioral management of diabetic children in four domains: “blood glucose measurement (t=7.44, P < 0.001) “, “following principles of insulin therapy (t=7.43, P < 0.001) “, Observing Dietary Behaviors (t=9.72, P < 0.001) and “physical activities (t=12.18, P < 0.001) “. Moreover, there was a statistically significant difference between mean level of recorded blood glucose in the diabetic children a week before and a week after training intervention (t=-3.97, P < 0.001); as well as, between mean level of glycosylated hemoglobin before and three months after the intervention (t=-5.23, P < 0.001). Conclusion: Systematic training and empowering children with diabetes aged 10-14 years to perform blood glucose measurements, observing insulin therapy principles, Observing Dietary Behaviors, and doing physical activities reduces blood glucose and HbA1C. Therefore, systematic training and involvement of diabetic children in the care and treatment can improve management of blood glucose.