بررسي رابطه بين ابعاد سرمايه اجتماعي با فرسودگي شغلي در پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي دانشگاهي شهر خرم‌آباد

The investigation relationship between dimensions of social capital with burnout nurses in Khorramabad academic hospitals

مقدمه: در سال‌هاي اخير سازه نويني تحت عنوان سرمايه اجتماعي توجه خاصي را به خود جلب كرده است. مطالعات انجام شده در زمينه فرسودگي شغلي نشان مي‌دهد كه سرمايه اجتماعي از عوامل مهم و تاثيرگذار بر فرسودگي شغلي مي‌باشد؛ از اين رو پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه بين ابعاد سرمايه اجتماعي با فرسودگي شغلي در ميان پرستاران زن انجام شد. روش: جامعه آماري مورد مطالعه در اين تحقيق شامل كليه پرستاران زن شاغل در بيمارستان‌هاي دانشگاهي خرم‌آباد در سال 1392 بودند و 180 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. براي انتخاب حجم نمونه از هر بيمارستان از روش تصادفي طبقه‌اي استفاده شد. جهت جمع‌آوري اطلاعات از دو پرسشنامه ابعاد سرمايه اجتماعي پانتام و فرسودگي شغلي ماسلاچ استفاده شد. اطلاعات جمع آوري شده به كمك روش‌هاي آماري توصيفي شامل ميانگين و انحراف معيار و روش‌هاي آماري استنباطي شامل ضريب همبستگي و تحليل رگرسيون، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل رگرسيون چند گانه نشان داد كه بين ابعاد سرمايه اجتماعي و فرسودگي شغلي در پرستاران همبستگي معناداري وجود دارد، همچنين ابعاد سرمايه اجتماعي مي‌توانند 23% واريانس فرسودگي شغلي پرستاران را تبيين كنند، به طوري كه مولفه‌هاي روابط اجتماعي غيررسمي با بتاي 367/0- و تنوع در معاشرت‌ها و دوستي‌ها با 636/0- در پيش‌بيني نتايج موثر هستند اما بين مولفه‌هاي اعتماد با بتاي 47%- ، بخشش و روحيه داوطلبي 008/0- و رهبري و مشاركت مدني 232/0- در پيش‌بيني نتايج موثر نبودند. نتيجه‌گيري: با توجه به ارتباط بين سرمايه اجتماعي و فرسودگي شغلي، به نظر مي‌رسد سرمايه اجتماعي از طريق كاهش فرسودگي شغلي باعث ارتقاي عملكرد پرستاران شود؛ لذا به نظر مي‌رسد تلاش در جهت افزايش و ارتقا ابعاد سرمايه اجتماعي در ميان پرستاران، ضروري است.

Introduction: In recent years a new structure called social capital has attracted particular attention. Studies on burnout suggests that social capital is an important factor influencing burnout ; The present study aimed to determine the relationship between burnout among nurses was conducted with the dimensions of social capital. Method: The study population consisted of all women nurses working in academic hospitals of Khorramabad, among which 180 people (Through Cochran formula) were tested using a stratified random sampling method. Tools used in this study were Dimensions of social capital & Burnout Inventory. The data collected have been analyzed with descriptive statistics standard deviation and inferential statistics, the correlation coefficient and regression analysis. Results: Multiple regression analysis showed that the aspects of social capital are able to predict 23 % of the variance in occupational burnout. That these informal social relationships and diversity in socializing and friendship, but a significant share of the trust, generosity and spirit of volunteerism, leadership and civic contributions were no significant. Conclusion: Considering the relationship between social capital and burnout, it seems that social capital by reducing burnout among nurses is improved; it seems to be trying to enhance the dimensions of social capital among nurses is essential.