پيش بيني رضايت زناشويي بر مبناي جهت گيري مذهبي(دروني- بيروني) در دانشجويان زن دانشگاه آزاد اسلامي

Prediction of Marital Satisfaction on the Basis of the Internal and External Religious Orientation among the Female University Students of Islamic Azad University

هدف پژوهش حاضر، پيش بيني رضايت زناشويي بر مبناي جهت گيري مذهبي (دروني- بيروني) در دانشجويان بود. بدين منظور از يك طرح پژوهشي از نوع همبستگي با استفاده از تحليل رگرسيون چند متغيره استفاده شد. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانشجويان زن متاهل دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران بودند. در اين پژوهش تعداد 300 نفر از دانشجويان زن در دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران شركت داشتند. از داوطلبان خواسته شد مقياس هاي جهت گيري مذهبي آلپورت و رضايت زناشويي انريچ را تكميل كنند. نتايج به دست آمده در اين پژوهش نشان داد كه بين جهت گيري مذهبي دروني و همچنين جهت گيري مذهبي بيروني با رضايت زناشويي رابطه معنادار وجود دارد. به عبارت ديگر رابطه بين جهت گيري مذهبي دروني با رضايت زناشويي مثبت و رابطه بين جهت گيري مذهبي بيروني با رضايت زناشويي منفي مي باشد. بنابراين جهت گيري مذهبي دروني و بيروني در تبيين رضايت زناشويي معنادار (001/0p < ) است.

The aim of the present study is to predict marital satisfaction on the basis of the internal and external religious orientation among university students. In order to serve this purpose, a correlational research design with the use of multiple regression analysis was applied. The population of the study included 300 female university students from Science and Research Branch of Tehran Islamic Azad University. The participants were asked to complete Alport religious orientation and Enrich marital satisfaction scales. The results showed that there is a meaningful relationship between the internal and external religious orientation and marital satisfaction. In other words, the relationship is positive in the former and negative in the latter case. Therefore, internal and external orientation plays a meaningful role (P < 0.001) in marital satisfaction.