ارزيابي كارايي نسبي پروژه‌هاي مسكن مهر با استفاده از تكنيك تحليل پوششي داده‌ها (DEA) (مطالعه شهرهاي بالاي 25 هزار نفر استان سيستان و بلوچستان)

Evaluating Relative Efficiency of Mehr Housing Projects via Data Envelopment Analysis (DEA) Technique (The Case of Cities of Sistan and Balouchestan Province with Population of more than 25000)

طرح مسكن مهر، يكي از پروژه‌هاي عظيم عمراني است كه مقادير چشمگيري از منابع مادي و فيزيكي و تعداد قابل توجهي منابع انساني را به خود اختصاص داده و هدف آن رفع مشكل مسكن هموطنان مي‌باشد. اندازه‌گيري ميزان كارايي نسبي اين طرح مي‌تواند معيار مناسبي جهت ارزيابي آن باشد. از اين‌رو در تحقيق حاضر، ميزان كارايي نسبي شهرهاي بالاي 25 هزار نفر استان سيستان و بلوچستان در اجراي پروژه‌هاي مسكن مهر، در فاصله زماني ابتداي سال 1387 تا انتهاي سال 1390 با استفاده از تكنيك تحليل پوششي داده‌ها (DEA) و در قالب مدل BCC خروجي‌محور، اندازه‌گيري شده ‌است. در اين تحقيق، متغيرهاي مورد استفاده به عنوان ورودي، عبارتند از: منابع انساني، منابع فيزيكي و منابع مالي. تعداد واحدهاي مسكوني ساخته شده و ميزان اشتغال‌زايي حاصل از اين طرح نيز به عنوان خروجي در نظر گرفته شده‌اند. يافته‌هاي اين مطالعه نشان مي‌دهند كه اجراي پروژه‌هاي مسكن مهر، در شهرهاي چابهار، خاش، زاهدان و كنارك، كارا بوده و در شهرهاي ايرانشهر، زابل و سراوان، ناكارا بوده است.

Mehr housing project is one of the large-scale developmental projects which commenced with the aim of easing housing shortage of the fellow countrymen, while spending a huge amount of financial, physical, and a large number of human resources. Now, measuring the extent of the relative efficiency of this project is an appropriate index for its evaluation. Thus, in the current research, the extent of the efficiency of the cities of Sistan and Balouchestan Province with population of more than 25000 in implementing Mehr housing projects over the period of 2008-2011 was measured utilizing Data Envelopment Analysis (DEA) Technique via output-based BCC model. The variables, used as input, were human resources and physical and financial resources, and the outputs were the number of finished buildings and the extent of employment resulting from such a project. The results indicate that Mehr housing project was efficient in such cities as Chabahar, Khash, Zahedan, and Konarak and inefficient in Iranshahr, Zabol, and Saravan.