حكومت ديني و آسيب‌شناسي‌ كارآمدي آن در عرصه تربيت اخلاقي جامعه

Religious Government and Pathology of its Efficiency regarding Moral Education of Society

هر نظام حاكميتي، علاوه بر آنكه مسووليت اداره و راهبري موضوعات و امور كلي و معمول حكومتي را در زمينه هاي اقتصادي، سياسي، اداري و ... بر عهده دارد، وظيفه و رسالت نظارت بر ميزان حاكميت ارزشهاي اخلاقي بر جامعه و استفاده از ابزارهاي موثر به منظور حفظ و ارتقا التزام افراد جامعه به هنجارهاي اخلاقي را نيز عهده دار است. حكومت ديني نيز به جهت انتساب به دين كه خود مشتمل بر اخلاق به‌عنوان يكي از مهم‌ترين محورهاي آموزه‌هاي وحياني است، وظيفه اي خطيرتر در اين زمينه دارد. تجربه سه دهه حكومت اسلامي در ايران اين زمينه را فراهم آورده است كه مشكلات و آسيب هاي يك حكومت ديني در مواجهه با مديريت اخلاقي جامعه، مورد بررسي و بازبيني قرار گيرد. نوشتار حاضر، اين مهم را در دو محور نظري و عملي، مورد بحث قرار داده است.

In addition to government’s responsibility of running the general and ordinary governmental affairs in the economic, political, and administrative fields, it is responsible for supervising to what extent moral values are dominant in society and the use of the influential tools which contribute to preserve and raise the degree of individuals’ royalty to moral norms. Being attached to religion, which consist of moral standards as one of the most important elements of the divine teachings, religious government has a more fundamental duty in this concern. The three-decade experience of the Islamic Republic of Iran has contributed to examining the problems and injuries of a religious government while it is concerned with the moral guidance of a society. The present article deals with the theoretical and practical aspect of this basic issue.