بررسي ميكروسكوپ الكتروني اثر پرايمر بر نفوذ سيلنت در ميناي آلوده به بزاق

A scanning election microscopic study of the effect of primer on sealant penetration in saliva contaminated enamel

زمينه و هدف: آلودگی رطوبتی و يا بزاقی مينای اچ شده حين كاربرد سيلنت، بيشترين علت شكست درمان ذكر شده است. تعدادی از مطالعات نشان داده‌اند كه عوامل باندينگ هيدروفيل قادرند بعد از آلودگی بزاق به مينا اچ شده باند شوند. در اين مطالعه اثر پرايمر بر نفوذ سيلنت در سطح مينا اچ شده با آلودگی و يا بزاق مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: 40 دندان انسيزور دائمی كشيده شده و سالم انتخاب شدند و سطح مينايی دندان‌ها با يك ژل اسيد فسفريك به مدت 20 ثانيه اچ شده و به مدت 30 ثانيه با جريان آب شسته و تا رسيدن به سطح گچی خشك شدند. در اين مرحله دندان‌ها به صورت تصادفی به 4 گروه درمانی 10تايی تقسيم شدند: 1- سيلنت نوری Deguseal از كارخانه Degussa برروی سطح مينا اچ شده به عنوان گروه كنترل قرار گرفت. 2- سطح اچ شده با يك لايه بزاق و سپس پرايمر و سيلنت نوری پوشانده شد و پس از 10 ثانيه پرايمر، Scotchbond Multe-Purpose از كارخانه 3M برروی سطح قرار گرفت و با پوار هوا پخش شد، سپس سيلنت نوری بكار رفت. 3- سطح اچ شده با برس مويی آغشته به آب مرطوب گشته و سپس پرايمر پوشانده شد و سيلنت نوری بكار رفت. 4- سيلنت روی مينای اچ شده و آلوده به بزاق و رطوبت بكار رفت. سپس كليه دندان‌ها طی مراحلی جهت مشاهده توسط SEM آماده شدند. در بزرگنمايی1400 ´در 4 ناحيه به صورت تصادفی تگ‌ها شمارش گشتند. تجزيه و تحليل داده‌ها توسط آناليز واريانس  يك طرفه انجام شد. يافته‌ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه پرايمر سبب نفوذ سيلنت در دندان‌های آلوده به بزاق شد، ولی تگ‌ها از نظر تعداد و شكل قابل قياس با گروه شاهد نبودند (001/0P). درصورت كاربرد سيلنت روی سطح مينای آلوده تگ رزينی تشكيل نشد. نتيجه‌گيری: كاربرد پرايمر تا حدودی حساسيت سيلنت را به آلودگی بزاق كاهش می‌دهد ولی تعداد و شكل تگ‌ها تغيير می‌يابد و تعداد تگ‌ها كم می‌شود. بنابراين هنگامی كه ايزولاسيون دقيق امكان پذير نيست، كاربرد پرايمر تاحدی سودمند است اما ايزولاسيون در مورد سيلنت تراپی تأكيد می‌شود.

Background and Aims: Moisture contamination of etched enamel during application of sealant is the most frequently cited reason for sealant failure. In previous studies, some hydrophilic bonding agents have been shown to bond to etched enamel after salivary contamination. The purpose of this study was to evaluate the enamelsealant interface following the use of primer on the saliva contaminated and/or moist etched enamel. Materials and Methods: 40 extracted human incisors were selected. The enamel surfaces were etched for 20 seconds with an acid gel and rinsed for 30 seconds and dried until chalky surface was observed. Teeth were randomly divided into four treatment groups (n=10). Sealant (Deguseal mineral, Degussa) was applied on (1) etched enamel surface as a standard control group, (2) in conjunction with using primer material on moist etched enamel, (3) in conjunction with using primer material on salivary contaminated etched enamel, and (4) on wet contaminated etched enamel surface as a negative control group. Then, the specimens were observed with scanning electron microscopy (SEM) at ×1400 magnification. To evaluate the enamel resin interface, the number of resin tags was counted. Data were analyzed using one-way ANOVA. Results: The results showed that primer used on moist enamel under sealant had no significantly difference in number and shape of tags in comparison with standard group (P>0.05). Application of primer on saliva contaminated enamel surface under sealant significantly reduced the number of tags and changed the shape and pattern of tags (P<0.001). Following application of sealant on contaminated and etched enamel alone, no resin tags formed. Conclusion: Application of primer relatively reduced sensitivity to saliva contamination but the pattern was changed and number of tags reduced. Therefore, primer application might be useful whenever the isolation is not possible. However, it should be emphasized that restrict isolation in sealant therapy is recommended.