امكان سنجي تدوين قانون آيين دادرسي اداري (با توجه به ماهيت و ويژگي هاي مراجع اختصاصي اداري)

Possibility of Enacting of unified administrative procedure Act (with attention to nature and Characteristics of Administrative tribunals)

ويژگي هاي خاص دعاوي اداري از جمله سرعت، تخصص، غير تشريفاتي بودن و توجه به منافع عمومي باعث شده تا اين‏گونه دعاوي در مراجعي مجزا از دادگاه هاي عمومي رسيدگي شود. اما تنوع گسترده اين نوع دعاوي و عدم اهتمام قانونگذار به ماهيت شبه قضايي آن، باعث شده تا در چندين دهه با تعداد زيادي از اين گونه مراجع به صورت پراكنده و ناهماهنگ در نظام حقوقي كشورمان مواجه شويم، به گونه اي كه حتي با عناوين متعددي در قوانين و مقررات ايران تصريح شده اند. از آنجا كه ماهيت عمل مراجع تضمين‏گر حقوق مردم در جامعه داراي دو بعد قضايي اداري است، ضمن حاكميت برخي اصول دادرسي منصفانه، برخي اصول حقوق اداري نيز بر آنها حاكم مي باشد. اين دو عامل، بعلاوه ي برخي ويژگي هاي مشترك اين مراجع مي تواند در تدوين لايحه آيين دادرسي اداري واحد و منسجم براي اين مراجع ما را ياري گر باشد.

Special characteristics of administrative disputes and claims like speedy, specialty, informality and public interest caused that these disputes are settling in tribunals other than ordinary courts. But because of variety of nature of these disputes and inattention of parliament to the quasi-judicial nature of these acts, we are confronted with lots of tribunals. The origin of the problems that these tribunals confronted with, return to the dispersal of tribunals and we need to enact a unified administrative procedure bill. In this way there are some principles that guarantee the citizensʹ rights and govern to the act of the tribunals. But because the two-mention nature of these act some fair trial principles and some administrative law principles govern to them, and these two cases can help us to enact a unified administrative procedure bill.