كودكانِ كار در خانوارهاي ايران

Child Labor in Iranian Households

كار كودكان مي‌تواند نشاني از «فقر جاري» بوده و به نوبه خود يكي از عوامل پديدآورنده «فقر آتي» و نيز استمرار سيكل بسته فقر در خانواده به حساب آيد. در اين پژوهش، با استفاده از داده هاي طرح درآمد و مخارج خانوارهاي ايران (1387) عوامل درون خانواده موثر بر كار و تحصيل كودكان با استفاده از مدل‌هاي پروبيت دوگانه ارزيابي مي گردد. نتايج نشان مي‌دهد كه ويژگي هاي خانوارها در شكل گيري اين پديده موثر است. به طوري كه عوامل درون خانواده موثر بر كار كودكان در ايران مي‌ تواند ناشي از برخي ويژگي‌هاي كودك (مانند، سن، جنس، تحصيلات، درآمد) و يا متاثر از ويژگي‌هاي پدر و مادر كودك (مانند، تحصيلات، درآمد و ساعات كار والدين) بوده و علاوه بر آن به دليل برخي از ويژگي‌هاي خانوار (مانند، شهري يا روستايي بودن) باشد.

Child labor is a sign of “current household’s poverty”, which in turn leads to “future poverty” and causes vicious circle of poverty in a family. This research aims to assess the intra-household factors that affecting the work and school attendance of children, by using Bivariate-probit models as a joint decision making of parents in Iran. We use households’ income and expenditure survey 2009 both for urban and rural areas. Our findings reveal that family background of children is among the main causes of child work decision in urban and rural families. More specifically, parental age, schooling, wage and non-labor earning are the main determinants of child’s time allocation. Furthermore, child gender, her age and region of residence are observed as significant factors which cause being a child labor.