بررسي اثر عوامل كاهنده سرمايه اجتماعي بر توسعه مالي در ايران

A Survey in the Effects Reducing Factors of Social Capital on Financial Development in Iran

امروزه اعتقاد بر اين است كه بُعد اجتماعي و مولفه‌هاي نهادي توسعه پايدار اهميت خاصي در فرآيند رشد اقتصادي دارند؛ اما بايد توجه كرد كه تاثير آن بر رشد اقتصاد غيرمستقيم است. اين اثرگذاري از طريق كانال‌هايي انجام مي‏گيرد كه يكي از اين كانال‏ها، تاثير مستقيم سرمايه اجتماعي بر توسعه مالي است. بر اين اساس هدف اين تحقيق آن است كه يكي از موانع توسعه بازارهاي مالي در اقتصاد ايران بيشتر مورد بررسي قرار گيرد. تجزيه و تحليل داده‌ها توسط مدل‌هاي آماري و اقتصادسنجي و آزمون فرضيه‌ها توسط روش خودرگرسيون با وقفه‌هاي توزيعي (ARDL) انجام گرفت. يافته‏هاي تحقيق بيانگر آن است كه شاخص اختلاس و ارتشا و جعل در كوتاه‏مدت و بلندمدت بر روي نسبت مطالبات سيستم بانكي از بخش خصوصي به كل مطالبات سيستم بانكي اثر منفي دارد. از سوي ديگر، شاخص چك‏هاي برگشتي بر شاخص چندبُعدي سرمايه اجتماعي در كوتاه‏مدت و بلندمدت اثر منفي بر نسبت دارايي‏هاي بانك‏هاي تجاري به دارايي‏هاي سيستم بانكي و بانك مي‏گذارد.

It is believed that social aspects and institutional components of sustainable development, have a great importance in economic growth process, but it should be considered that this effect on economic growth is indirect. This effect is done through some channels; one of these channels is the direct effect of social capital on financial development. Therefore, the purpose of this study is to investigate mostly one of the obstacles of financial markets development in Iranian Economy. The analyses are done by statistical models, econometrics and hypothesis tests by ARDL approach. The findings indicate that the index of embezzlement, bribery and forging have negative effects on the ratio of credit allocated to private enterprises to total domestic credit in short and long-run. On the other hand, the index of cheque default has a negative effect on the multilateral index of social capital on the ratio of commercial banks domestic assets to the banking system assets.