بررسي نقش واسط متغير خودسودمندي بين تاكتيك جامعه-پذيري نهادي ومتغيرهاي خبرگي كاري و تمايل به ماندن

Investigating the role Of Self-Efficacy As A Mediator Variable Between Institutional Socialization Tactic And Task Mastery And Intent To Stay

هدف اين مقاله با اتخاذ رويكرد تعاملي، تبيين نقش واسط خودسودمندي به منظور ارتقاي اثربخشي برنامه هاي جامعه پذيري افراد تازه وارد در سازمان مورد مطالعه است. با اتكا به داده هاي بدست آمده از 115 پرسشنامه و تحليل نتايج آنها با الگوي «بارون و كني»، نقش واسط خودسودمندي تاييد شد. همچنين وجود تاثير مثبت تاكتيك-هاي جامعه پذيري نهادي بر خودسودمندي نيز مورد تاييد قرار گرفت. يافته هاي حاصله حاكي از آن است كه اثربخشي برنامه هاي جامعه پذيري سازماني در قالب تاكتيك هاي نهادي، تحت تاثير سطح خودسودمندي افراد جديدالاستخدام قرار دارد و به ارتقاي سطح خبرگي كاري و تمايل به ماندن افراد در سازمان مورد مطالعه منجر مي گردد.

The purpose of this article with adoption of interactional approach is to elaborate self-efficacy mediating role and promote the effectiveness of newcomer’s socialization programs in the studied organization. Relying on obtained data from 115 questionnaires and analysis of results with «Barron and thou» model, self-efficacy mediating role was confirmed. There is also a positive influence of institutional socialization tactics on self-efficacy that was confirmed. Obtained results indicate that the effectiveness of organizational socialization programs in the form of institutional tactics are influenced by the level of newcomer’s self-efficacy and will improve job competence and expertise and intention to stay in organization.