مقايسه خود مديريتي مديران نظام اداري كشور و مقايسه آن با خود مديريتي حضرت امام خميني (ره) مورد مطالعه:مديران سازمانهاي دولتي شهر تهران

A Comparison Of Iranian Administrative Managersʹʹ Self – Management And Self – Management Of Imam Khomeini A Case Study: State Sector Managers of Tehran

مديريت بر خود، رويكردي جديد در ادبيات مديريت است كه در سه سطح فرد، گروه و سازمان مطرح شده است. فرض اساسي مديريت سنتي، تقسيم كار بين مديران و كاركنان يعني تصميم‏گيري و صدور دستور از جانب مدير و اطاعت و اجرا توسط كاركنان است. اين پيش‌فرض در مديريت بر خود مورد ترديد واقع مي‏شود. در اين رويكرد فرد تصميم گرفته و خود اجرا مي‏كند لذا نحوه اداره در اين رويكرد با روش سنتي مديريت متفاوت مي‏باشد. با توجه به تاثير عمده و اهميت خودمديريتي در رهبري و جايگاه ويژه آن در مديريت، پژوهش حاضر به منظور بررسي وجود و يا عدم وجود تفاوت معنادار بين خودمديريتي مديران نظام اداري جمهوري اسلامي ايران با معيارهاي علمي و اسلامي، درصدد مقايسه خودمديريتي اين دسته از مديران با خودمديريتي امام خميني- به عنوان الگويي جامع از يك رهبر ديني- مي‏باشد. در واقع اين پژوهش گامي است به سوي خودشناسي مديران نظام اداري [شناخت]، به عنوان مقدمه اصلاح رفتار و سبك مديريت آنان بر اساس معيارهاي علمي و اسلامي [عمل]. بديهي است موردكاوي خودمديريتي حضرت امام خميني لازمه اين تحقيق مي‌باشد. بر اساس نتايج آزمون تك گروهي بين خود مديريتي مديران و حضرت امام تفاوت معنادار وجود دارد. مديران در دو حوزه خدماتي اجتماعي و فرهنگي به ترتيب حايز بيشترين و كمترين امتياز خودمديريتي شده اند. در زمينه شاخص هاي نيت و عمل خالص، درك فوق حسي و عبادت نسبت به ساير شاخص ها، خودمديريتي مديران تفاوت بيشتري با خودمديريتي حضرت امام دارد و در زمينه زيرشاخص هاي تجربه معنوي، پيش بيني آينده، عدم انتظار پاداش و تشويق از ديگران ، گوش دادن به شكايات و انتقادات ديگران و زمان معنوي نسبت به ساير زير شاخص ها، خود مديريتي مديران تفاوت بيشتري با خود مديريتي حضرت امام دارد.

Self – management is a new approach in management literature which is explained in three levels: individual, group, and organizational.The main theory in traditional management is work distribution between managers and workers; decision making and ordering is done by managers and accomplishment of these orders is the workersʹ duty. This approach is on debate in the case of self – management. In the latter, individuals make decisions and carry out orders themselves. So, the way of managing in this approach is different from traditional management system. Considering the main effects and importance of self-management in leadership and its special position in management, present study was designed to determine the presence or absence of any significant difference between Iranʹs administrative managersʹ self – management and Islamic and scientific criteria. To reach this goal, we compared self – management of these managers with self – management of Imam Khomeini as a comprehensive model of a religious leader. In fact, this study opens the door to self – recognition of administrative managers (recognition) as the preliminary step for modification and correction of their managerial behavior and style in accordance with scientific and Islamic criteria (action). Obviously, case-investigation of Imam Khomeiniʹs self – management is essential for current study. Based on single – group test results, there is a significant difference between managersʹ self – management and that of Imam Khomeini. Managers in two different fields of social and cultural services received maximum and minimum self – management scores, respectively. As for pure intention and action, ultra – sensational perception and praying indices, there is greater difference between managersʹ self – management and Imam Khomeiniʹs. Among spiritual experience sub – indices future forecasting, no expectance of reward or encouragement from others, listening to otherʹs complaints and criticisms, and spiritual time showed more visible differences between managersʹ self – management and Imam Khomeiniʹs one comparing with other sub – indices.