تجلّي حيرت و اندوه رمانتيك در شعر قيصر امين‌پور

The Manifestation of Romantic Bewilderment and Sorrow in QeisarAminpour’s Poems

بروز برخي از جلوههاي مكتب رمانتيسم اروپايي كه پس از نفوذ به ادب ايران، با ويژگي هاي خاص خود رمانتيسم ايراني نام گرفته بود، در اشعار شاعران پس از دوره مشروطه به ويژه شاعران عصر نيمايي و حتي پس از آن تا امروز، امري بديهي و آشكار است. قيصر امين پور ضمن بهره گيري از برخي مولفههاي مكتب رمانتيسم ايراني نظير «احساس گرايي»، « تخيل وسيع»، «عشق» و...، به عمده محصول اين مكتب يعني حرمان و اندوه ناشي از آن - كه در مواردي به ياس فلسفي و نيهيلسيم، البته به شكل مثبت آن منجر گرديده - نزديك شده است. جستار حاضر، تحليلي است از قابليّت رمانتيك سرايي شاعر در مضمون اندوهگرايي و حيرت رمانتيك كه در مواردي به موضوعات جانبي هم‌چون عشق، عرفان، طبيعت‌گرايي و... نيز پرداخته است.

European romanticism infiltrated Iranian literature and came to be called Iranian romanticism.The influences of European romanticism can be clearly seen in the poems of post-constitutional poets, specially the poets of the Nima era and even afterwardsup to now. Utilizing some components of Iranian romanticism such as emotions, vast imagination, and love, QeisarAminpour has approached the main product of this school, i.e. the resulting sorrow and sadness that in some cases led to philosophical hopelessness and nihilism of the positive type. The present study is an analysis of the poet’s romantic capability to compose poems on romantic bewilderment and sorrow and, in some cases, on peripheral subjects, like love, mysticism, naturalism, etc.