هنجارگريزي در اشعار طاهره صفّارزاده

Denormalization in Tahereh Saffarzadeh’s Poems

مطابق نظريه‌ي صورت‌گرايان، شاعر با درهم شكستن ساختار عادي زبان، «آشنايي‌زدايي» مي‌كند. آشنايي‌زدايي به دو شكل هنجارگريزي و قاعده‌افزايي نمودارمي‌شود. طاهره صفّارزاده يكي از شاعراني است كه در اشعارش به صورت گسترده، دست به هنجارگريزي زده است. نگارندگان در اين پژوهش، در پي پاسخ به اين سوال بوده‌اند كه صفّارزاده در سروده‌هاي خود چگونه و در چه حوزه‌هايي به هنجارگريزي دست يافته است. يكي از هنجارگريزي‌هايي كه در اشعار صفّارزاده بسامد زيادي دارد، هنجارگريزي معنايي است كه به شكل‌هاي گوناگون و حتّي ابداعي در شعر وي راه پيدا كرده است.در هنجارگريزي نوشتاري با سرودن شعرهاي تجسّمي - ديداري از پيش‌گامان اين نوع،در شعر معاصر محسوب مي‌شود.

According to the formalists’ theory, the poet breaks the normal order of the language to defamiliarize. Defamiliarization can be of two types: denormalization and rule-proliferation. Tahereh Saffarzadeh is a poet who has extensively used denormalization in his poems. The present article aims to find the types of denormalizaton in her poems and the way she uses them. One type frequently found in her poems is semantic denormalization, which is seen in her poems in different innovative forms. She is considered to be a pioneer of using written denormalization by composing visual-imaginative poems.