اثربخشي مداخله شناختي ـ رفتاري گروهي، بر افزايش رضامندي زناشويي زنان داراي تعارض زناشويي (با مقياس اسلامي)

The Effectiveness of Group Cognitive- Behavioral Therapy on Increasing the Marital Satisfaction of Women Having Marital Conflict (on the basis of Islamic measures).

در اسلام آنچه موجب تحكيم پايه‌هاي علايق خانوادگي است، مطلوب و آنچه آن را متزلزل كند، نامطلوب است. براساس تعاليم قرآن، بايد در اصلاح روابط زناشويي زوجين تلاش كرد؛ زيرا باورهاي غيرمنطقي مرتبط با روابط زناشويي موجب شدت و تكرار تعارض‌هاي زناشويي مي‌شود. بنابراين، اين پژوهش به بررسي اثربخشي گروه درمانگري شناختي- رفتاري، بر افزايش رضامندي زناشويي زنان داراي تعارض زناشويي مي‌پردازد. بدين منظور، با استفاده از طرح پژوهش نيمه‌آزمايشي و كاربرد روش نمونه‌گيري در دسترس از ميان زنان داوطلب 30 زن با تعارض زناشويي در دو گروه جايگزين شدند. آزمودني‌هاي دو گروه قبل و بعد از ارايه مداخله به گويه‌هاي پرسش‌نامه‌هاي تعارض زناشويي و رضامندي زناشويي (با مقياس اسلامي) پاسخ دادند. داده‌ها به وسيله آزمون تحليل كوواريانس يك راهه و چندراهه تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد كه گروه‌درمانگري شناختي- رفتاري موجب كاهش تعارض زناشويي و افزايش رضامندي زناشويي و مولفه‌هاي آن شده است (05/0 > P). بنابراين گروه‌ درمانگري شناختي– رفتاري، در كنار آموزه‌هاي مذهبي با اصلاح شناخت با استفاده از فنون خاص، بدكاركردي رفتار و هيجان منفي را تعديل كرده و به باز ارزشيابي منطق تفكر و درك دغدغه‌هاي ارتباط كمك مي‌كند و از اين طريق به بهبود سازه‌هاي هدف مي‌انجامد.

In Islam, whatever strengthens family ties is considered acceptable and whatever weakens family links is deemed unfavorable. According to Qur’anic teachings, the efforts should be directed to bringing about reconciliation between spouses, because unsound beliefs about marital relations result in intensity and recurrence of marital conflict. Hence, this paper investigates the effectiveness of group cognitive- behavioral therapy on increasing marital satisfaction among the women who have marital conflict. To this end, thirty female volunteers having marital conflict were selected and divided into two groups through a semi- experimental research and the available type of sampling. The testees in the two groups filled out questionnaires about marital conflict and matrimonial satisfaction (on the basis of Islamic measures) before and after the treatment. One -way and multi- way co- variance analysis was used for analyzing the data. The findings show that group cognitive- behavioral therapy contributes to the decrease of marital conflicts and increase of marital satisfaction while its components reaching the standard of (p < 0/05). Therefore, alongside religious teachings, and use of special techniques, group cognitive-behavioral therapy corrects cognition, regulates behavioral malfunctions and negative excitement, and contributes to the revaluation of soundness of thoughts and realizing the breakdown in communication and thus promoting the ways of setting the goal.