بررسي كاربرد واژگان فارسي در متن سفرنامه ابن بطوطه

زبان و فرهنگ ايراني از ديرباز در زبان و ادبيّات عربي تاثيرگذار بوده است. در دوره مغول نيز اين تاثيرگذاري، به ويژه در متون تاريخي و علمي همچون سفرنامه ها استمرار داشته است. تاثير زبان فارسي و فرهنگ ايراني در سفرنامه ابن بطوطه به عنوان يكي از مهم ترين آثار عربيِ به جاي مانده از قرن هشتم كاملاً مشهود است. تاثيرگذاري مزبور در حوزه واژه هاي معرّب قابل توجّه است. بررسي ميزان و نوع واژه هاي فارسي به كار رفته در اين سفرنامه، موضوعي است كه نگارندگان اين مقاله از رهگذر روش تحليل فنّي، لغوي و آماري بدان پرداخته اند. اين مقاله نشان مي دهد كه با توجّه به ميزان كاربرد واژگان و نوع آنها كدام جنبه از فرهنگ و تمدّن ايراني بر زبان و ادبيّات عربي تاثير بيشتري گذاشته است. با بررسي اين واژگان در سفرنامه ابن بطوطه روشن شد كه بيشترين كاربرد را واژگان ادوات، وسايل و ظروف به خود اختصاص داده اند؛ از نظر لفظي، بيشتر واژگان ساده و به دور از پيچيدگي لفظي است و حدود يك سوّم آنها از واژه هاي تركيبي و پسونددار مي باشد.