رابطه سبك دلبستگي و رشد اجتماعي در كودكان نارساخوان و عادي

The Relationship Between Attachment Style and Social Development in Dyslexic and Normal Children

زمينه: روانشناسان بر روابط كودكان با كسانی كه مراقبت از آنها را به عهده دارند تاكيد نموده و اين كنش های متقابل را اساس عمده رشد عاطفی، شناختی و اجتماعی قلمداد كرده اند. در واقع سلامت تحولی فرد در هردوره، معلول عواملی است كه يكی از ارزشمندترين اين عوامل در دوره حساس زندگی ايمنی دلبستگی می باشد. از اين رو پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ميان سبك دلبستگی و رشد اجتماعی در كودكان نارساخوان و عادی شهر سمنان انجام شده است. روش كار: نمونه مورد بررسی شامل 30 دانش آموز پسر نارساخوان و 30 دانش آموز پسر عادی پايه چهارم و پنجم ابتدايی بودند. كودكان نارساخوان از مراكز اختلالات يادگيری و كودكان عادی به صورت نمونه گيری تصادفی خوشه ای از دبستان های شهرستان سمنان گزينش شدند. به منظور اندازه گيری سبك دلبستگی و رشد اجتماعی از مقياس سبك دلبستگی رونقی و مقياس رشد اجتماعی وايلند استفاده شد و جهت تعيين هوشبهر شركت كنندگان جهت ورود به نمونه پژوهشی نيز از آزمون هوش ريون كودكان بهره برده شد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه رابطه مثبتی ميان سبك دلبستگی ايمن و رشد اجتماعی در هر دو گروه وجود دارد. همچنين بين سبك دلبستگی اضطرابی و رشد اجتماعی در هر دو گروه و دلبستگی اجتنابی و رشد اجتماعی در دانش آموزان عادی رابطه منفی ديده شد. تفاوت معناداری از لحاظ سبك دلبستگی ، رشد اجتماعی و رابطه اين در دو گروه مشاهده شد. نتيجه گيری: نتايج پژوهش نشان می دهد كه سبك دلبستگی می تواند رشد اجتماعی را در هر دو گروه نارساخوان و عادی پيش بينی كند؛ به گونه ای كه دلبستگی ايمن با رشد اجتماعی بيشتر همراه است.

Introduction: Psychologists emphasise on the relationships between children and caregivers, and they assign this reciprocal reactions as a main base of affectional, cognitive and social development. Indeed developmental health in each period is caused by some factors such as secure attachment as a main one. Objective: Therefore the relationship between attachment style and social development in dyslexic and normal children was studied as the aim of current research. Methods: So 30 dyslexic male students and 30 normal male students who studied in forth and fifth level of perimery school at the academic year (1389-1390) were samples of this study. Dyslexic ones were selected from learning disorder center and normal ones were selected from Semnan primery school by random multi-phases cluster sampleing method. They compeleted Reyven’s intelligential test, Ronagi’s attachment style scale and Winelend social scale. Results: Results showed that there is a positive relation between secure attachment style and social development in both groups. Meanwhile anexity attachment style and social development were associated negatively in both groups as well as avoidant attachment style and social development in normal children. In addition significant differences were found between two groups in attachment style, social development and their relationship. Conclusion: Consequently, attachment style could predict social development in both dyslexic and normal children. It means more secure attachment can predict higher social developmant.